Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. I SA/Gd 235/18

Podatek od towarów i usług

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska, Sędzia WSA Ewa Wojtynowska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Fabińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi Powiatu na interpretację indywidualną z dnia 9 stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną; 2. zasądza od Dyrektora na rzecz strony skarżącej kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu 16 listopada 2017 r. wpłynął do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS) wniosek Powiatu S. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania oraz sposobu dokumentowania usług świadczonych za pośrednictwem domów pomocy społecznej świadczonych przez Powiat.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Powiat S. jest jednostką samorządu terytorialnego i zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Od 1 stycznia 2017 r. skarżący scentralizował się ze swoimi jednostkami organizacyjnymi w zakresie rozliczeń podatku VAT.

Centralizacji podlegają również domy pomocy społecznej (DPS), w których skład wchodzą: Dom Pomocy Społecznej w M., Dom Pomocy Społecznej w M. oraz Dom Pomocy Społecznej w L., dla których organem prowadzącym jest Powiat S.

Domy Pomocy Społecznej są jednostkami budżetowymi działającymi w oparciu o ustawę o pomocy społecznej oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie domów pomocy społecznej. Działalność statutowa domów pomocy społecznej polega na zapewnieniu całodobowej opieki dla osób wymagających tej opieki, świadczeniu usług bytowych, opiekuńczych, wspomagających i edukacyjnych na poziomie obowiązujących standardów, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających. Mieszkańcy dokonują płatności za pobyt na podstawie decyzji administracyjnej, z której wynika kwota opłaty przyjęta zgodnie z art. 60 ust. 2 pkt.2 ustawy o pomocy społecznej. Według przytoczonego artykułu Starosta ustala i ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym wysokość średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca.