Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 marca 2018 r., sygn. III SA/Wa 1043/17

Podatek dochodowy od osób fizycznych

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Artur Kot, Sędziowie sędzia WSA Matylda Arnold-Rogiewicz (sprawozdawca), sędzia WSA Justyna Mazur, Protokolant starszy referent Magdalena Walkowiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 marca 2018 r. sprawy ze skargi J. K. na interpretację indywidualną Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 12 grudnia 2016 r. nr 1462-IPPB4.4511.1135.2016.1.JM w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę

Uzasadnienie

J. K. ("Skarżący" lub "Wnioskodawca") złożył wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca pełnił funkcję Prezesa Zarządu - Dyrektora Generalnego w spółce z większościowym udziałem Skarbu Państwa ("Spółka"). Podstawą współpracy była umowa o świadczenie usług w zakresie zarządzania z dnia [...] kwietnia 2012 r., rozwiązana złożeniem rezygnacji z dniem [...] listopada 2015 r. ("Kontrakt" albo "Umowa").

W związku z rozwiązaniem Kontraktu, Wnioskodawca zobowiązany był do świadczenia usług przez okres kolejnych 3 miesięcy od dnia złożenia rezygnacji, to jest od [...] grudnia 2015 r. do [...] lutego 2016 r. w taki sposób, aby umożliwić pełne przekazanie jego obowiązków innemu podmiotowi (postanowienie zawarte w § 8 ust. 3 i 5 Kontraktu). Za świadczone w tym czasie usługi, zgodnie z Kontraktem Wnioskodawcy należy się wynagrodzenie, które do dnia dzisiejszego nie zostało uregulowane. Spółka nie wypłaciła dodatkowo należnej premii za zrealizowanie celów w 2015 r.

Ponadto, w związku z rozwiązaniem Kontraktu, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do dodatkowego wynagrodzenia o wartości równej dwunastokrotności średniego miesięcznego wynagrodzenia podstawowego. Wyjątkiem od tej zasady byłaby sytuacja, w której rozwiązanie Kontraktu nastąpiłoby wskutek stwierdzonego prawomocnym wyrokiem przestępstwa popełnionego przez Wnioskodawcę przeciwko Spółce lub umyślnego przestępstwa przeciwko mieniu, dokumentom, ochronie obrotu gospodarczego, zdrowiu lub życiu (§ 8 ust. 6 Kontraktu). Wnioskodawca otrzymał ww. wynagrodzenie powiększone o ekwiwalent za niewykorzystany urlop po rozwiązaniu Kontraktu, na początku grudnia 2015 r., a zatem przed wejściem w życie przepisów nowelizujących art. 30 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 200 ze zm., dalej "u.p.d.o.f.").