Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 15 marca 2018 r., sygn. II SA/Gd 809/17

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok (spr.) Sędziowie: Asesor WSA Magdalena Dobek-Rak Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Anna Rusajczyk po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2018 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 17 października 2017 r., nr [...] w przedmiocie nieważności decyzji w sprawie lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę.

Uzasadnienie

Będąca przedmiotem niniejszej sprawy skarga A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 17 października 2017 r., nr SKO [..], wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Wnioskiem z dnia 22 grudnia 2014 r. A. B. zwróciła się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza Miasta i Gminy z dnia 11 maja 2011 r., nr [..], mocą której ustalono na wniosek A. lokalizację inwestycji celu publicznego o znaczeniu gminnym, polegającej na budowie farmy wiatrakowej z maksymalnie 23 turbinami wiatrowymi o mocy maksymalnej do 2,5 MW każda z podłączeniem do sieci średniego napięcia wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną i komunikacją, zlokalizowanej na terenie wskazanych działek w obrębie [..]. W ocenie skarżącej decyzja ta została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Budowa elektrowni wiatrowej nie jest bowiem, w jej ocenie, inwestycją celu publicznego, gdyż nie mieści się w zamkniętym katalogu zawartym w art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 17 lutego 2016 r., utrzymaną następnie w mocy decyzją z dnia 3 października 2016 r., odmówiło stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji wskazując, że decyzja ta nie jest obarczona wadą rażącego naruszenia prawa z powodu niejednolitych poglądów, czy elektrownie wiatrowe stanowią inwestycję celu publicznego. Kolegium uznało także, że decyzja ta nie jest obarczana którąkolwiek z innych wad wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a., a ponadto od daty jej doręczenia i ogłoszenia upłynęło już ponad 12 miesięcy, co stosownie do treści art. 53 ust. 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, uniemożliwia wyeliminowanie jej z obrotu prawnego.