Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 października 2017 r., sygn. I SA/Po 783/17

Podatek od nieruchomości; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędziowie Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska- Tylewicz Protokolant ref. staż. Karolina Samolczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 października 2017 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. Oddział w [...] (dawniej: [...]Sp. z o.o. Oddział w [...]) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] ., nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz strony skarżącej kwotę [...],- zł ( [...] złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Burmistrz O., decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r., nr [...], określił X. sp. z o.o. (dalej zwanej również skarżącą) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 r. na kwotę [...]zł.

27 grudnia 2012 r., do organu I instancji wpłynął wniosek skarżącej o stwierdzenie oraz zwrot nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2007-2012. Do wniosku dołączono korekty deklaracji podatkowych za wskazane lata. W złożonych korektach wykazano mniejszą wartość budowli niż w pierwotnie złożonych deklaracjach. Skarżąca wskazała, że posiada kontenerowe stacje redukcyjno-pomiarowe, punkty pomiarowe, punkty redukcyjno-pomiarowe, urządzenie techniczne i pomiarowe, które w jej ocenie nie będą stanowić obiektu budowlanego lub obiekt budowlany stanowić będzie wyłącznie pewna ich część. W ocenie skarżącej kontener stacji redukcyjno-pomiarowej gazu wraz z fundamentem stanowi obiekt budowlany i jest budowlą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Urządzenia stacji redukcyjno pomiarowej i telemetria (o ile stacja ją posiada) nie stanowią budowli w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 ze zm. - dalej w skrócie: "u.p.o.l.") i prawa budowlanego. Obiekty te powinny zostać potraktowane, jako urządzenia techniczne. Zdaniem skarżącej infrastruktura towarzysząca znajdująca się w wartości stacji taka jak ogrodzenie, drogi i place, oświetlenie, fundamenty pod kontenerami nawanialni i kotłowni stanowią budowle i podlegają opodatkowaniu. W złożonych korektach deklaracji skarżąca wyłączyła z opodatkowania urządzenia techniczne niespełniające definicji obiektu budowlanego. Organ I instancji nie zaakceptował stanowiska skarżącej stwierdzając, że w jego ocenie sieć gazowa jest budowlą w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 ze zm. - dalej w skrócie: "P.b.") spełniając tym samym kryteria budowli zawarte w art. 1a ust. 1 pkt. 2 u.p.o.l. Wyjaśniono, że zgodnie ze wskazanym ostatnio przepisem, budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Pojęcie budowli należy ustalać na podstawie przytoczonego ostatnio przepisu z uwzględnieniem regulacji P.b. Organ I instancji odwołał się również do postanowień art. 3 pkt 1, 3 i 3a P.b., z których wynika, że gazociąg jako obiekt liniowy stanowi budowlę w rozumieniu P.b. Następnie odwołując się do postanowień rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 30 lipca 2001 r. w sprawie warunków technicznych, jakimi powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. nr 97, poz. 1055 ze zm. - dalej w skrócie: "rozporządzenie MG") przytoczono zawarte w tym akcie definicję sieci gazowej, gazociągu, stacji gazowej, stacji redukcyjnej, stacji pomiarowej oraz punktu redukcyjnego. W kontekście tych definicji stwierdzono, że pozwalają one twierdzić, że budowlą jest cała sieć gazowa, w tym wszelkie układy pomiarowe i redukcyjne będące w posiadaniu przedsiębiorstwa gazowniczego, które są traktowane jako elementy sieci i stanowią zespół powiązanych ze sobą urządzeń technicznych, funkcjonalnie związanych z gazociągiem. Wskazano, że nie można dokonywać podziału stacji redukcyjno-pomiarowej na elementy podlegające opodatkowaniu jak: fundament i obudowa urządzeń i elementy nie podlegające opodatkowaniu jak: urządzenia i telemetria, gdyż stanowią one całość techniczno-użytkową. Zaznaczono również, że w u.p.o.l. w definicji budowli ujęto urządzenia budowlane, którymi zgodnie z art. 3 pkt 9 P.b., są urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. W tym kontekście wskazano, że urządzenia skarżącej są połączone z gazociągiem i stanowią element sieci gazowej w rozumieniu przepisów techniczno-budowlanych wydanych na podstawie P.b., i tak też są one traktowane w sferze projektowania, budowy lub przebudowy. Stwierdzono, że skarżąca niesłusznie powołuje się na rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. nr 112 poz. 1316 ze zm. - dalej w skrócie: "rozporządzenie PKOB"). Postanowienia tego aktu nie mogą przesądzać o uznaniu danego obiektu za obiekt budowlany czy urządzenie budowlane w rozumieniu prawa budowlanego, a tym samym decydować o jego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.