Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. I SA/Po 160/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędziowie Sędzia WSA Dominik Mączyński Sędzia WSA Karol Pawlicki(spr.) Protokolant: ref. staż. Karolina Samolczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2010 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] grudnia 2012 r. [...] Sp. z o.o. Oddział [...] w [...] zwróciła się do Burmistrza [...] z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2007-2012.

Postanowieniem z dnia [...] lutego 2013 r. Burmistrz [...] wszczął postępowanie podatkowe w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego skarżącej w podatku od nieruchomości za 2010 r.

Decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] Burmistrz [...] określił Spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 r. w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że pismem z dnia [...] grudnia 2012 r. Spółka złożyła korektę deklaracji na podatek od nieruchomości za 2010 r. wraz wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku za 2010 r. Skorygowana deklaracja wykazywała wysokość zobowiązania za 2010 r. w kwocie mniejszej od pierwotnej o kwotę [...] zł. Różnica powstała wskutek zmiany wysokości podatku od budowli.

W uzasadnieniu wniosku o stwierdzenie nadpłaty Spółka zaznaczyła, że wartość urządzeń zlokalizowanych w stacjach redukcyjno-pomiarowych nie powinna być uwzględniana przy obliczaniu wysokości podatku od nieruchomości. Spółka podkreśliła przy tym, że z uwagi na fakt, iż urządzenia zlokalizowane w kontenerowych stacjach redukcyjno-pomiarowych nie powstają w procesie budowlanym, ani też nie są trwale związane z fundamentami - nie stanowią obiektów budowlanych w rozumieniu Prawa budowlanego. Dodatkowo, Spółka wyjaśniła, że posiada w ewidencji środków trwałych stacje redukcyjno-pomiarowe, na których wartość początkową poza wartością stacji składa się infrastruktura towarzysząca, m.in. na wartość poszczególnych stacji składają się również nawialnie i kotłownie, ogrodzenie, oświetlenie czy telemetria. Z uwagi na powyższe, w ocenie Spółki, obiekty "ukryte" w wartości innych obiektów nie są tym samym indywidualnie ewidencjonowane przez skarżącą, czego podatkową implikacją jest ich opodatkowanie wraz ze środkiem trwałym wykazanym, "pod" którym się znajdują. Konsekwencją takiego stanu rzeczy, jak wskazuje skarżąca, jest to, iż w wartości początkowej środka trwałego znajdują się zarówno elementy, które powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości (np. "ukryte" w wartości stacji, oświetlenie terenu), jak i takie, które według poglądu prezentowanego przez nią stanowiska nie podlegają temu podatkowi, np. "ukryta" w wartości stacji telemetria, urządzenia redukcyjno-pomiarowe.