Wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 października 2017 r., sygn. II SA/Łd 399/17

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Sieniuć Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.) Protokolant Starszy asystent sędziego Beata Czyżewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2017 r. przy udziale - sprawy ze skargi "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 16 listopada 2016 r. nr XXXVII/971/16 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi położonej w rejonie ulic: Spadochroniarzy, Namiotowej, Krańcowej i Biegunowej 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej terenu oznaczonego symbolem 1.ZP; 2. oddala skargę w pozostałej części; 3. zasądza od Rady Miejskiej w Łodzi na rzecz skarżącej "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. LS

Uzasadnienie

Pismem z dnia 14 kwietnia 2017 r. A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 16 listopada 2016r. nr XXXVII/971/16 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi położonej w rejonie ulic: Spadochroniarzy, Namiotowej, Krańcowej i Biegunowej. Spółka wyjaśniła, że przysługujące jej prawo własności działki gruntu położonej w Łodzi przy ul. Biegunowej oznaczonej nr [...], w obrębie geodezyjnym P-13. Ustalenia planistyczne utrudniają Spółce realizację zamierzeń inwestycyjnych polegających na budowie zespołów mieszkalnych jednorodzinnych i wielorodzinnych, dla których wydano prawomocne decyzje o warunkach zabudowy i pozwolenia na budowę. Zdaniem strony postanowienia planu stoją w sprzeczności z treścią decyzji o warunkach zabudowy i pozwoleń na budowę, co tworzy sytuację, w której strona jest w stanie dokonać inwestycji objętych pozwoleniami na budowę, jednakże w trakcie inwestycji nie będzie mogła dokonać ewentualnych zmian pozwoleń a budowę, a po zakończeniu inwestycji nie będzie mógł w szczególności dokonać zmiany sposobu użytkowania wzniesionych obiektów budowlanych lub dokonać ich przebudowy, nadbudowy lub rozbudowy. Spółka wniosła o stwierdzenie nieważności kwestionowanej uchwały w całości, a co najmniej w części dotyczącej nieruchomości skarżącego. Skarżąca Spółka wskazała, iż zaskarżona uchwała w sprawie planu miejscowego istotnie narusza zasady sporządzania planu miejscowego, to jest art. 15 ust. 2 pkt 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z art. 114 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska - ponieważ w uchwale nie dokonano kwalifikacji objętych w nim obszarów pod kątem przynależności do jednego z sześciu rodzajów terenu, dla których obowiązują specjalne limity emisji hałasu, a w szczególności brak jest w uchwale odpowiednich ustaleń dla terenów oznaczonych symbolem ZP (o głównym przeznaczeniu pod tereny zielone i rekreacji). Ponadto, uchwała istotnie narusza zasady sporządzania planu miejscowego, to jest art. 6 ust. 1 i 2 ustawy o panowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z art. 21 Konstytucji RP, ponieważ ogranicza prawo własności co jest efektem nadużycia władztwa planistycznego przez Gminę Łódź. Zdaniem strony skarżącej zaskarżony akt został podjęty z istotnym naruszeniem trybu sporządzania planu miejscowego, to jest art. 17 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z § 11 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ponieważ sporządzona w trakcie procedury prognoza skutków finansowych uchwalenia planu (z września 2016 r.) nie spełnia wymogów prawnych, gdyż została sporządzona przez osoby niebędące rzeczoznawcami majątkowymi, a ponadto nie uwzględnia skutków finansowych określonych w art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W opinii strony skarżącej uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem trybu sporządzania planu miejscowego, to jest art. 25 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z § 10 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - ponieważ w dokumentacji planistycznej brak jest potwierdzenia właściwego przeprowadzenia uzgodnień lub uzyskania opinii, a w szczególności brak potwierdzenia faktu przekazywania do uzgodnień lub opinii odpowiedniej i aktualnej wersji prognozy oddziaływania na środowisko.