Wyrok WSA w Krakowie z dnia 11 października 2017 r., sygn. III SA/Kr 791/17

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Renata Czeluśniak Sędzia WSA Barbara Pasternak Sędzia WSA Maria Zawadzka spr. po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 11 października 2017 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 24 kwietnia 2017r., nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 26.04.2017r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 lutego 2017r ., nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji wydanej z upoważnienia Burmistrza Gminy z dnia [...] 2016 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postepowania, wszczętego z wniosku J. K. (dalej: "skarżąca") w sprawie skierowania jej do domu pomocy społecznej.

Zaskarżona decyzja zapadła w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Skarżąca we wniosku z dnia 4 kwietnia 2016 r. domagała się skierowania jej do domu pomocy społecznej. Następnie pismem z dnia 10 października 2016 r. cofnęła wniosek.

Decyzją z dnia [...] 2016 r. organ I instancji umorzył postępowanie. Decyzja ta została skutecznie doręczona na ręce profesjonalnego pełnomocnika skarżącej w dniu 20 października 2016 r. i stała się prawomocna.

W piśmie z dnia 26 października 2016 r. skarżąca złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności ww. decyzji z dnia [...] 2016 r. wydanej z upoważnienia Burmistrza Gminy. We wniosku zarzucono zaskarżonej decyzji rażące naruszenie prawa tj., art. 10 K.p.a. poprzez niepoinformowanie strony o zebraniu całości materiału dowodowego i uniemożliwieniu wypowiedzenia się przez stronę. Zarzucono również brak zapewnienia udziału w postępowaniu poprzez zaakceptowanie oświadczenia złożonego przez skarżącą pod wpływem błędu, w wyniku czego doszło niekorzystnego rozporządzenia w sferze majątkowej skarżącej, jak również naruszenie art. 33 w zw. z art. 8 K.p.a. w postaci naruszenia zaufania do organów administracji publicznej poprzez pominięcie w czynnościach pełnomocnika pomimo, że skarżąca z uwagi na swój podeszły wiek ustanowiła pełnomocnika.