Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2017 r., sygn. I SA/Wa 246/17

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Durzyńska Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi S. M. na postanowienie Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy podjęcia postępowania w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Skarbu Państwa postanowieniem z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] po rozpoznaniu zażalenia S. M. utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] września 2016 r. nr [...] o odmowie podjęcia postępowania w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez W. M. primo voto S., secundo voto O. oraz W. S. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowości [...], gmina [...], powiat [...], dawne województwo [...], obecnie Ukraina.

Powyższe postanowienie wydane zostało w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W. M. wnioskiem z dnia 7 września 1990 r. wystąpiła o przyznanie rekompensaty za mienie pozostawione przez nią i przez jej męża W. S. poza granicami RP. Powyższy wniosek ponowiony został w dniu 4 stycznia 2005 r. przez S. M. - następczynię prawną W. S. i W. M.

Wojewoda [...], po dokonaniu analizy zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego, pozytywnie ocenił spełnienie wymogów określonych w ustawie z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 ze zm.) i decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] potwierdził na rzecz S. M. w ¾ części prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia w/w nieruchomości poza granicami RP. Organ uznał jednocześnie, że prawo do pozostałej części rekompensaty, przysługujące W. S. (siostrze S. i M.) nie może zostać przyznane wnioskodawczyni na podstawie posiadanych przez organ dokumentów, tj. pełnomocnictwa - oświadczenia z dnia [...] października 1991 r. udzielonego S. M. przez W. S., bowiem pełnomocnictwo to przedłożone zostało w nieuwierzytelnionej kserokopii. Zdaniem organu W. S. nie wystąpiła z wnioskiem o potwierdzenie prawa do rekompensaty, a udzielone pełnomocnictwo nie wywołało żadnych skutków prawnych w przedmiotowym postępowaniu.