Wyrok WSA w Lublinie z dnia 23 sierpnia 2017 r., sygn. I SA/Lu 355/17

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Wałejko Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) Asesor sądowy Jerzy Parchomiuk Protokolant Starszy asystent sędziego Anna Gilowska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi E. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej (organ) uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego (organ I instancji) z dnia [...] określającą E. B. (podatniczka) zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w wysokości [...] zł i określił wysokość tego zobowiązania podatkowego na kwotę [...] zł.

Organ wyjaśnił, że podatniczka zaniżyła wysokość przychodów za rozpatrywany rok podatkowy o [...] zł, bowiem błędnie ujęła w księdze podatkowej kwotę z faktury [...].

Ponadto podatniczka zawyżyła koszty uzyskania przychodów o 820.000 zł. Takiej kwoty podatniczka faktycznie nie wydatkowała na zakup gruntów, na których następnie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wybudowała lokale z garażami. W dniu [...] listopada 2003 r. podatniczka wraz z mężem i dziećmi zakupiła na współwłasność trzy niezabudowane działki gruntu położne w P. Cena zakupu wynosiła łącznie 300.000 zł, przy czym podatniczka z mężem nabyła udział 3/5 w prawie własności o wartości 180.000 zł. Następnie w dniu [...] stycznia 2010 r. mąż podatniczki oraz dzieci darowali jej swoje udziały w działkach zakupionych w 2003 r. i już wówczas zabudowanych. Wartość działek gruntu została w umowie darowizny określona na 1.000.000 zł, a budynku na 470.000 zł. Podatniczka wykazała jako koszt uzyskania przychodów w rozpatrywanym roku podatkowym 1.000.000 zł. Jednak, zdaniem organu, kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie cena zapłacona przez małżonków za nabycie udziału 3/5 w prawie własności w 2003 r., a więc 180.000 zł. W następstwie, jak argumentował organ, podatniczka zawyżyła wartość remanentu końcowego o 228.417,88 zł z powodu zastosowania zawyżonej ceny gruntu. Przyjęła bowiem nie faktycznie zapłaconą cenę nabycia w odniesieniu do 1 m², lecz wymienioną w umowie darowizny wartość działek. Tymczasem koszt uzyskania przychodów zawsze odpowiada rzeczywiście poniesionemu wydatkowi. Organ stwierdził również zaniżenie kosztów podatkowych przez podatniczkę z uwagi na nieujęcie w nich wydatków związanych z aktami notarialnymi zakupu i darowizny działek w sumie o 8.131,07 zł.