Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 lipca 2017 r., sygn. II SA/Wr 330/17

Administracyjne postępowanie

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Siedlecka sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis sędzia WSA Alicja Palus /spr./ po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 lipca 2017 r. sprawy ze skargi I. Ł. na postanowienie D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie legalizacji budynku garażu objętego nakazem rozbiórki I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie organu I instancji; II. zasądza od D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 580 zł (słownie: pięćset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] r. Nr [...] wydanym na podstawie art. 61a § 1 kodeksu postępowania administracyjnego Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta W. odmówił I. Ł. wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie legalizacji budynku garażu przy ul. [...] we W. (działka nr [...], [...], obręb [...]), objętego nakazem rozbiórki wynikającym z decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta W. Nr [...] z dnia [...] r.

Uzasadniając podjęte postanowienie organ orzekający wyjaśnił m.in., że pismem z dnia 24 sierpnia 2016 r. pełnomocnik reprezentujący I. Ł. wniósł o wszczęcie postępowania legalizacyjnego, którego przedmiotem będzie nieruchomość budynkowa (budynek garażu) znajdująca się przy ul. [...] we W., wybudowana bez wymaganego pozwolenia na budowę. Motywując ten wniosek pełnomocnik wskazał, że I. Ł. nie została poinformowana przez darczyńcę o wydanym nakazie rozbiórki i chciałaby się uchronić przed negatywnymi skutkami prawnymi tej decyzji, a za wszczęciem postępowania przemawia słuszny interes strony.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta W. w toku podjętych czynności wstępnych ustalił, że budynek garażu przy ul. [...] był wcześniej przedmiotem prowadzonego z urzędu przez ten organ postępowania w związku z okolicznościami ujawnionymi w postępowaniu prowadzonym w sprawie robót budowlanych wykonanych w budynku mieszkalnym usytuowanym na tej posesji. Stwierdzono wówczas, że roboty budowlane związane z budynkiem garażu (usytuowanym na wprost wjazdu na teren posesji przy ulicy [...] we W.) - wykraczają poza zakres projektu budowlanego zatwierdzonego decyzją Prezydenta W. nr [...] z dnia [...] r. udzielającą pozwolenia na rozbudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej z instalacjami sanitarnymi, co. i elektrycznymi oraz remont garażu przy ulicy [...] we W., Ustalono, że dokonano rozbiórki ścian istniejących garażu i wykonano nowe w innym usytuowaniu, powiększając tym samym powierzchnię zabudowy ww. budynku. Postępowanie było prowadzone w trybie procedury uregulowanej w art. 48 Prawa budowlanego. Inwestorowi robót umożliwiono dokonanie legalizacji obiektu, jednak nie skorzystał z przysługującego mu prawa, ponieważ nie przedłożył w wyznaczonym terminie wskazanych dokumentów (legalizacja jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem inwestora). W takich okolicznościach organ nadzoru budowlanego był zobligowany wydać nakaz rozbiórki, o którym orzeczono decyzją z dnia [...] r. Nr [...]. (Decyzja stała się ostateczna 28 lipca 2011 r.). Bez znaczenia przy tym dla wydania takiej decyzji pozostawały czynniki społeczne czy gospodarcze, ponieważ w świetle kategorycznych przepisów Prawa budowlanego postępowanie w sprawie samowoli budowlanej ma charakter obiektywny, co oznacza, że liczy się tylko fakt popełnienia samowoli.