Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. I SA/Gl 197/17

Interpretacje podatkowe

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Kozłowska, Sędzia NSA Ewa Madej, Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek (spr.), Protokolant Dominika Zabielska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2017 r. sprawy ze skargi A S.A. w D. na interpretację Ministra Rozwoju i Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną interpretację, 2) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną interpretacją z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K., działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) stwierdził, że stanowisko A S.A. w D. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) przedstawione we wniosku z 30 sierpnia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy strata z tytułu zbycia przedawnionych wierzytelności, uprzednio zaliczonych do przychodów należnych, będzie stanowiła dla Spółki koszt uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

Relacjonując przedstawiony we wniosku stan faktyczny organ interpretacyjny podał, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonywała dostaw towarów na rzecz kontrahentów, które były dokumentowane fakturami VAT. Kwoty z tych faktur (kwoty netto) były wykazywane przez Spółkę jako jej przychód należny, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: "u.p.d.o.p.) Dochodziło do sytuacji, w których kontrahenci Wnioskodawcy nie regulowali należności wynikających z faktur wystawionych przez Spółkę. Spółka posiada zatem nieuregulowane wierzytelności handlowe, których termin płatności upłynął i w efekcie wierzytelności te uległy przedawnieniu. Wartość nieuregulowanych przez kontrahentów Spółki wierzytelności nie została uznana za koszt uzyskania przychodu bezpośrednio bądź przez odpis aktualizujący. Spółka nie dokonała odpisu wierzytelności z powodu jej przedawnienia. Wnioskodawca planuje obecnie zbycie przedawnionych wierzytelności. Cena sprzedaży wierzytelności - z uwagi na ich nieściągalność - będzie niższa od wartości wierzytelności zaliczonej uprzednio do przychodów podatkowych. W efekcie, w wyniku sprzedaży przedawnionych wierzytelności, Spółka poniesie stratę w wysokości różnicy pomiędzy wartością danej wierzytelności zaliczonej uprzednio do przychodów podatkowych a ustaloną z nabywcą ceną ich sprzedaży.