Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 8 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Rz 7/17

Podatek dochodowy od osób fizycznych

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Jacek Surmacz Sędziowie WSA Piotr Popek / spr./ WSA Kazimierz Włoch Protokolant ref. staż. Joanna Kulasa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi A. Z. i K. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania małżonków A. Z. i K. Z. (dalej zwanych podatnikami/skarżącymi) utrzymał w mocy od decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] maja 2016 r., nr [...], określającą skarżącym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. w kwocie 228.585 zł.

Opisana powyżej decyzja wydana została na tle następującego, ustalonego przez organy stanu faktycznego:

Na podstawie upoważnień do przeprowadzenia postępowania kontrolnego, przeprowadzono wobec K. Z., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą "A", kontrolę podatkową w zakresie m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. W związku ze stwierdzonymi nieprawidłowościami, polegającymi na zawyżeniu przez w/w kosztów uzyskania przychodów, postanowieniem z dnia [...] listopada 2015r., wszczęto z urzędu wobec skarżących postępowanie podatkowe w tym zakresie.

W oparciu o ustalenia kontroli Naczelnik Urzędu Skarbowego, wskazaną wyżej decyzją z dnia [...] maja 2016 r., określił skarżącym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. w kwocie 228.585 zł. W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że faktury wystawione przez J. R. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "B", na łączną kwotę 742.985 zł, zaewidencjonowane przez skarżącego w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszty uzyskania przychodów za 2013 r. nie dokumentowały rzeczywistych transakcji (tzw. "puste faktury"), wobec czego podatnik zawyżył koszty o kwotę z nich wynikającą. Ponadto stwierdzono, że w zeznaniu podatkowym PIT-36 za 2013 r. skarżący nie wykazali dochodu uzyskanego przez skarżącą w łącznej kwocie 2.254,70 zł oraz, że nie spełnili warunków do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci, ponieważ dochód małżonków przekroczył 112.000 zł, tj. kwotę, o której mowa w art. 27f ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.).