Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 31 maja 2017 r., sygn. I SA/Wr 1562/16

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Ciołek, Sędzia WSA Anetta Chołuj, , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 31 maja 2017 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. z/s w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi A sp. z o.o. w W. (dalej: strona, skarżąca, spółka) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. (dalej: organ podatkowy drugiej instancji, organ odwoławczy) z [...] września 2016 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza Miasta L. (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) z [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w sprawie określenia wysokości zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości za rok 2015 w kwocie 80.043 zł.

1.2. Wskazaną na wstępie decyzją organ podatkowy pierwszej instancji ustalił skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości, przyjmując za podstawę opodatkowania działkę gruntu nr [...] o powierzchni 0,8789 ha, położoną w L. przy ulicy [...], obręb nr [...], skalsyfikowaną w ewidencji gruntów jako "Bi" (inne tereny zabudowane) oraz położny na tej działce budynek mieszkalno-usługowy trzykondygnacyjny o powierzchni 5337,30 m2, stanowiący zabytkowy dworzec kolejowy - wg stawki podatkowej przewidzianej dla gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

1.3. W odwołaniu skarżąca zarzuciła, że stan techniczny obiektu uniemożliwia jego gospodarcze wykorzystanie. Z tego powodu, na podstawie art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 95, poz. 613 ze zm.; dalej: u.p.o.l.) w brzmieniu obowiązującym do 1 stycznia 2016 r., należący do skarżącej budynek dworca nie może być traktowany jako związany z działalnością gospodarczą skarżącej spółki. W konsekwencji organ podatkowy pierwszej instancji bezzasadnie zastosował najwyższą stawkę podatkową, przewidzianą w przepisach dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.