Wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 maja 2017 r., sygn. II SA/Łd 843/16

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Anna Stępień, Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), Sędzia WSA Joanna Sekunda - Lenczewska, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Dominika Człapińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 maja 2017 r. sprawy ze skargi "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. na uchwałę Rady Gminy M. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki o nr ewid. [...] w miejscowości S., gmina M. 1) stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie § 3 pkt 2, § 5 pkt 3 w odniesieniu do wyjątku chowu i hodowli zwierząt, § 5 pkt 4 w zakresie minimalnej szerokości 10 m, § 10 pkt 2b, pkt 3b oraz pkt 4 w zakresie dopuszczenia narożnych ścięć dla terenu oznaczonego symbolem KDW zgodnie z rysunkiem planu, § 11 pkt 1, § 12 pkt 12 w zakresie obsługi komunikacyjnej z dróg publicznych poprzez teren drogi wewnętrznej, oznaczonej na rysunku planu symbolem KDW oraz § 13 pkt 3; 2) oddala skargę w pozostałej części; 3) zasądza od Rady Gminy M. na rzecz "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. kwotę 800 (osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. a.tp.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 27 września 2016 r. A Spółka z o.o. siedzibą M. wniosła skargę na uchwałę Rady Gminy M. z dnia [...] nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki o nr ewid. [...] w miejscowości S., gmina M. (publ. Dz. Urz. Woj. Łódzkiego z dnia [...] poz. [...]). W uzasadnieniu skargi Spółka wyjaśniła, że ustalenia obowiązującego od dnia 28 czerwca 2016 r. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dotyczą wyłącznie jednej działki ewidencyjnej o nr [...] położonej w miejscowości S. gm. M., która stanowi jej własność. Spółka jako właściciel nieruchomości posiada zatem interes prawny, który został naruszony ustaleniami uchwalonego planu miejscowego. Zapisy zaskarżonej uchwały, zdaniem strony, uniemożliwiają zagospodarowanie i zabudowę należącej do Spółki nieruchomości w sposób objęty wnioskiem z dnia 9 listopada 2015 r. o wydanie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie fermy drobiu, w skład której wchodzą: sześć kurników o powierzchni hodowlanej każdy o pow. około 2.800 m² oraz obiekty towarzyszące wraz z infrastrukturą. Zdaniem strony podjęcie przez Radę Gminy M. uchwały nr [...] ma charakter prewencyjny i w sposób nieuzasadniony oraz sprzeczny z prawem uniemożliwia Spółce na działce nr [...] realizację inwestycji polegającej na budowie fermy drobiu. Naruszenie uprawnienia Spółki wiąże się z naruszeniem porządku prawnego, zarówno w sensie proceduralnym (tryb sporządzenia planu), jak i materialnym (zasady sporządzania planu). W toku procedury sporządzania planu miejscowego Spółka wyrażała kilkukrotnie swoje stanowisko poprzez złożenie wniosków, udział w dyskusji publicznej oraz poprzez złożenie uwag do projektu planu wyłożonego do publicznego wglądu. Organy planistyczne nie uwzględniły jednak argumentów Spółki ani odnoszących się do ustaleń projektu, ani dotyczących wad proceduralnych prowadzonego postępowania legislacyjnego i uchwaliły plan miejscowy w kształcie sprzecznym z wyraźnie wyartykułowanym stanowiskiem. Strona skarżąca zarzuciła naruszenie interesu prawnego oraz naruszenie przepisów prawa materialnego i procedury sporządzania planu miejscowego, w szczególności art. 15 ust. 1, ust. 2 pkt 1, 3, 3a, 6, 9, 10 i 12, art. 17 pkt 4, 5, 9 i 11 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Strona skarżąca wskazała, że od strony proceduralnej, w toku czynności sporządzania projektu planu Wójt Gminy M. zaniechał sporządzenia prognozy skutków finansowych, naruszając tym samym art. 17 pkt 5 i następne ustawy. Ponadto, wyłożył projekt planu na okres krótszy niż minimum 21 dni, wskazane w art. 17 pkt 9 ustawy. Wyłożenie projektu planu do publicznego wglądu trwało 22 dni kalendarzowe (od dnia 22 marca do dnia 12 kwietnia 2016 r.), jednak dni kalendarzowe obejmują także dni, w których Urząd Gminy w M. nie funkcjonuje (tj. soboty, niedziele i święta - w tym poniedziałek wielkanocny). W istocie wyłożenie trwało więc zaledwie 15 dni, w których zainteresowani mogli się zapoznać z projektem. Wójt nie wydał ponadto ani rozstrzygnięcia w sprawie rozpatrzenia wniosków, ani rozstrzygnięcia w sprawie rozpatrzenia uwag wniesionych do wyłożonego do publicznego wglądu projektu planu miejscowego, czym naruszył art. 17 pkt 4 i pkt 11 ustawy. Dodatkowo Wójt sporządził i przedstawił radnym Rady Gminy M. uzasadnienie projektu uchwały, które zawiera nieprawdziwe fakty, czym uniemożliwił radnym przy głosowaniu w dniu [...]podjęcie świadomej decyzji, zgodnej ze stanem rzeczywistym odnoszącym się zarówno do treści projektu uchwały, jak i sposobu w jaki został przeprowadzony tryb jej sporządzania, naruszając tym samym art. 15 ust 1 ustawy. Strona zarzuciła także naruszenie art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przez nadmierną i nieuzasadnioną ingerencję w prawo własności Spółki kwalifikującą się jako nadużycie prawa stanowiące przekroczenie tzw. władztwa planistycznego gminy. Z uwagi na okoliczność, iż obszar objęty projektem planu został podzielony na 2 tereny oznaczone symbolami P/U i KDW (§ 3 i § 12) strona skarżąca wskazała, że przeznaczenie części nieruchomości stanowiącej działkę nr [...]pod drogę wewnętrzną narusza ustalenia obowiązującego dla Gminy M. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, który to dokument zobowiązuje radę gminy do ustalenia przeznaczenia całej nieruchomości na funkcje produkcyjno-usługową, składową i magazynową. Działka nr [...]posiada możliwość obsługi komunikacyjnej z przyległych dróg od strony zachodniej i północnej - z tego względu wyznaczanie na nieruchomości prywatnej, należącej do Spółki A, terenu drogi wewnętrznej nie jest uzasadnione (droga ta nie będzie miała nigdy cechy ogólnej dostępności), jest niecelowe, wkracza bezpodstawnie w prawo właściciela do zagospodarowania jego nieruchomości, w tym do urządzenia dojazdów do budynków, w sposób najbardziej racjonalny i ekonomicznie uzasadniony, pozbawia go możliwości wykorzystania swej nieruchomości zgodnie z potrzebami, a ponadto znacząco obniża jej wartość. Strona skarżąca zarzuciła, że § 4 ust. 5 kwestionowanego planu miejscowego wskazuje na wyjątek od zasad wydzielania nowych działek budowlanych mimo, iż plan takich zasad nie zawiera. W § 5 pkt 2 planu z kolei wprowadzono "zakaz lokalizacji przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko z dopuszczeniem inwestycji celu publicznego", jednak zdaniem strony skarżącej wprowadzenie takiego zakazu nie jest niczym podyktowane, zwłaszcza, że działka nr [...] znajduje się w znacznym oddaleniu od zabudowy, z którą funkcja przemysłowa mogłaby kolidować czy też negatywnie na nią oddziaływać. Ponadto, możliwe do wprowadzenia rozwiązania technologiczne mogą zniwelować, a nawet skutecznie wyeliminować negatywne oddziaływanie przedsięwzięć zawsze znacząco oddziałujących na środowisko na nieruchomości sąsiednie. Prognoza oddziaływania na środowisko sporządzona na potrzeby procedury planistycznej w żaden sposób nie wskazuje przy tym na negatywne oddziaływanie rozwiązań przewidzianych w projekcie planu, nie uzasadnia, ani nawet nie rozważa celowości wprowadzenia ograniczenia zamieszczonego w § 5 pkt 2 projektu planu. W § 5 pkt 3 planu wyłączono możliwość lokalizowania na obszarze planu przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko polegających na chowie i hodowli zwierząt, co w opinii strony skarżącej jest nieuzasadnionym zapisem i stanowi działanie skierowane przeciwko niej. Działka nr [...] znajduje się w znacznym oddaleniu od zabudowy, z którą projektowana ferma drobiu mogłaby kolidować czy też negatywnie na nią oddziaływać. Co więcej, zakaz chowu i hodowli zwierząt na nieruchomości Spółki oznacza w istocie zakaz możliwości prowadzenia jakiejkolwiek działalności wiążącej się z produkcją wszelkich zwierząt. Wprowadzenie takiego ograniczenia jest nieracjonalne i sprzeczne z funkcją rolniczą gminy M. i terenów obecnie wykorzystywanych na cele rolnicze, w tym hodowlane. Funkcja produkcyjno-usługowa w swej istocie winna być skorelowana z charakterem gminy, która jest gminą wiejską. Niemożność wykorzystania terenu pod funkcję produkcyjno-usługowa związaną z chowem i hodowlą zwierząt ograniczy zdaniem strony w sposób istotny wartość nieruchomości i jej znaczenie dla gminy M.. W odniesieniu do § 5 pkt 4 planu, którym wprowadzono nakaz realizacji zieleni izolacyjnej o szerokości min. 10 m., strona stwierdziła, że ustalenie to nie jest uzasadnione, jest niecelowe, wkracza bezpodstawnie w prawo właściciela do zagospodarowania jego nieruchomości, w tym do uzyskania prawa do urządzenia zjazdu z drogi, dojazdów do budynków, w sposób najbardziej racjonalny i ekonomicznie uzasadniony, pozbawia go możliwości wykorzystania swej nieruchomości zgodnie z potrzebami, a ponadto znacząco obniża jej wartość. Zapis § 6 planu zdaniem Spółki wskazuje na zaniechanie ustalania zasad kształtowania krajobrazu, które są obligatoryjnymi ustaleniami planu miejscowego. Z kolei zapis § 11 pkt 1 planu wprowadzający zakaz lokalizacji ferm hodowlanych wykracza poza zakres władztwa planistycznego przyznanego radzie gminy, a ponadto świadczy ewidentnie o prewencyjnym charakterze planu, który w istocie ma na celu szykanę Spółki i jej wspólników. Wprowadzona w § 12 pkt 12 planu zasada obsługi komunikacyjnej działki nr [...]poprzez wyznaczoną na terenie drogę wewnętrzną KDW jest z kolei nieracjonalna z uwagi na istniejącą możliwość zapewnienia obsługi komunikacyjnej z przyległych do nieruchomości dróg od strony zachodniej i północnej. Ponadto, § 14 pkt 9 planu w sposób całkowicie bezpodstawny, niezasadny i sprzeczny z uwagami Spółki uniemożliwia lokalizację elektrowni wiatrowej o mocy mniejszej i równej 100 kW mimo, iż ograniczenia w tym zakresie nie wynikają z przepisów prawa powszechnie obowiązującego, ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy M. ani z wymogów ochrony środowiska. Zapis § 16 planu, którego mocą ustalono stawkę procentową tzw. "renty planistycznej" dla terenu drogi wewnętrznej, wskazuje, zdaniem Spółki, na brak analizy potencjalnych skutków finansowych oraz brak oceny możliwości wzrostu wartości tej nieruchomości. Strona zakwestionowała dodatkowo naniesione na rysunek planu nieprzekraczalne linie zabudowy, które w sposób znaczący ograniczają możliwości inwestycyjne na nieruchomości. Wyznaczone pasy wolne od zabudowy o szerokości 10 m od strony północnej i wschodniej oraz 25 m od strony zachodniej w niczym nieuzasadniony, bezprawny i nadmierny sposób ingerują w prawo własności Spółki. Spółka wniosła na tej podstawie o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.