Wyrok WSA w Lublinie z dnia 7 kwietnia 2017 r., sygn. I SA/Lu 996/16

Administracyjne postępowanie; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Małysz (sprawozdawca) Sędziowie WSA Monika Kazubińska-Kręcisz WSA Grzegorz Wałejko Protokolant Specjalista Kamil Rutkowski po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oraz odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r., po rozpatrzeniu odwołania O. spółki z o.o. w S. , Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy własną decyzję z [...] r. odmawiającą wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. z [...] r. oraz odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z [...] r.

W uzasadnieniu powyższej decyzji przedstawiony został następujący stan sprawy:

W grudnia 2015 r. wpłynął do Dyrektora Izby Skarbowej wniosek O. spółki z o.o. w S. (spółka, skarżąca) o stwierdzenie nieważności decyzji tego organu z [...] r. oraz decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. (organ I instancji) z [...] r. określającej kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za marzec 2013 r. do zwrotu na rachunek bankowy. Jako podstawę prawną wniosku spółka wskazała art. 247 § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.), zwanej dalej "o.p.".

Decyzją z [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji organu I instancji z uzasadnieniem, że decyzja ta nie posiada przymiotu decyzji ostatecznej, wobec czego nie ma do niej zastosowania instytucja stwierdzenia nieważności, natomiast w stosunku do własnej decyzji z [...] r. uznał, że nie zaistniały wskazane przez spółkę przesłanki rażącego naruszenie prawa oraz braku podstawy prawnej. Stwierdził, że w sprawie prawidłowo zastosowane zostały przepisy prawa materialnego obowiązujące w dacie wystąpienia zdarzeń powodujących skutki prawnopodatkowe oraz przepisy prawa procesowego i ustrojowego obowiązujące w dacie wydania decyzji. W stosunku do tej decyzji nie można też - w jego ocenie - mówić o rażącym naruszeniu prawa, a więc że postępowanie organu podatkowego lub istota załatwienia sprawy pozostają w jednoznacznej opozycji do treści obowiązujących regulacji prawnych.