Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 marca 2017 r., sygn. II SA/Wr 56/17

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Władysław Kulon Sędziowie: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis (spr.) Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Protokolant Natalia Galewicz po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 marca 2017 r. sprawy ze skargi J.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie wolno stojącego budynku mieszkalnego jednorodzinnego oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Nr [...], wydana na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (j.t. Dz. U. z 2016 r. poz. 778 ze zm.; dalej "u.p.z.p.") oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz. U. z 2016 r. poz. 23, ze zm.; dalej "Kpa"), Prezydent W. ustalił na rzecz M.Z. i D.G. warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie wolno stojącego budynku mieszkalnego jednorodzinnego, przewidzianej do realizacji na działce nr 142/2, AM-10, obręb Z., we W..

Odwołanie od powyższej decyzji wnieśli J.B. i M.B., zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie przepisów prawa, w tym: art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p. poprzez wydanie decyzji o warunkach zabudowy z naruszeniem wynikającej z tego przepisu tzw. zasady dobrego sąsiedztwa, polegającej na dopuszczeniu możliwości realizacji drugiej linii zabudowy, podczas gdy żadna z dostępnych z tej samej drogi działek, nie jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań nowej zabudowy w zakresie linii zabudowy w sposób ustalony w zaskarżonej decyzji; § 4 ust. 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego poprzez jego błędną wykładnię i w konsekwencji nieuzasadnione wyznaczenie drugiej linii zabudowy; art. 7 i 8 Kpa poprzez błędne ustalenie, że linie zabudowy na wyznaczonym terenie nie przebiegają w sposób regularny, podczas gdy zabudowa przebiega w regularny sposób i jest usytuowana pod tym samym kątem ostrym wzdłuż ul. [...]. Z uwagi na powyższe odwołujący wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez odmowę ustalenia warunków zabudowy dla planowanej inwestycji.