Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 marca 2017 r., sygn. II SA/Wa 918/16

Żołnierze zawodowi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska (sprawozdawca), Maria Werpachowska, , Protokolant referent-stażysta Agnieszka Cudna, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 marca 2017 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania statusu weterana uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] lutego 2016 r.

Uzasadnienie

W dniu 13 marca 2013 r. S.K., powołując się na art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. Nr 205, poz. 1203), złożył do Ministra Obrony Narodowej wniosek o przyznanie statusu weterana. Do wniosku dołączył zaświadczenie z Krajowego Rejestru Karnego o niefigurowaniu w nim oraz zaświadczenie Wojskowego Komendanta Uzupełnień w K., potwierdzające uczestnictwo w działaniach poza granicami państwa w ramach Polskiej Delegacji Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w [...], od dnia 26 lutego 1973 r. do dnia 22 września 1973 r., podczas której zajmował stanowisko [...].

Decyzją z dnia [...] marca 2013 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), art. 2 pkt 1, art. 5 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 lit. a, b i pkt 3 ustawy, Minister Obrony Narodowej odmówił S.K. przyznania statusu weterana.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że zgodnie z art. 2 pkt 1 pow. ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa, weteranem działań poza granicami państwa może być osoba, która brała udział, na podstawie skierowania, w działaniach poza granicami państwa w ramach misji pokojowej lub stabilizacyjnej, kontyngentu policyjnego, kontyngentu Straży Granicznej, zadań ochronnych Biura Ochrony Rządu lub zapewniania bezpieczeństwa państwa, nieprzerwanie przez okres, na jaki została skierowana, jednak nie krócej niż przez okres 60 dni.