Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 31 marca 2017 r., sygn. II SA/Rz 1381/16

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Marcin Kamiński /spr./ Sędziowie WSA Paweł Zaborniak WSA Maciej Kobak Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 marca 2017 r. sprawy ze skargi L. D. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki osadnika ścieków uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2016 r. nr [...].

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi LD (skarżącej) jest decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego (dalej również: WINB) z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję nr [...] Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] (dalej również: PINB) z dnia [...] marca 2016 r. wydaną w przedmiocie nakazu rozbiórki osadnika ścieków.

Stan faktyczny i prawny sprawy ze skargi na powyższą decyzję przedstawia się następująco:

W piśmie z dnia 19 marca 2013 r. BT zwróciła się do Powiatowego inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] o sprawdzenie legalności budowy zbiornika na nieczystości, zlokalizowanego na stanowiącej jej własność działce nr 484 w [...].

Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...], działając na podstawie art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (u.p.b.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (k.p.a.), nakazał LD rozbiórkę osadnika ścieków, zlokalizowanego na działce nr 484 w [...]. Organ ustalił bowiem, że na ww. działce zlokalizowany jest osadnik ścieków wykonany w formie dwóch studzienek betonowych Ø 1000 mm, przykrytych pokrywami betonowymi Ø 1200 mm, do którego odprowadzane są ścieki sanitarne z budynku mieszkalnego zlokalizowanego na działce nr 486. Organ ustalił również, że rzeczony osadnik został zrealizowany przez LD w 2003 r., bez wymaganego pozwolenia na budowę. Realizacja spornego obiektu na działce nie stanowiącej własności inwestora uniemożliwia zastosowanie procedury legalizacyjnej, o której mowa w art. 48 u.p.b., co z kolei obligowało do wydania decyzji o jego rozbiórce.