Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 9 lutego 2017 r., sygn. II SA/Ol 5/17

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2017 r. sprawy ze skargi Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Mrągowie z dnia 22 grudnia 2014 r., Nr III/7/2014 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stwierdza nieważność § 3 ust. 1 pkt 4 i 5 uchwały Nr III/7/2014 Rady Miejskiej w Mrągowie z dnia 22 grudnia 2014 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu śródmieścia w Mrągowie jako obszaru koncentracji usług ogólnomiejskich.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że pismem z dnia 6 grudnia 2016 r. Wojewoda Warmińsko-Mazurski wywiódł skargę na uchwałę nr III/7/2014 Rady Miejskiej w Mrągowie z dnia 22 grudnia 2014 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu śródmieścia w Mrągowie, jako obszaru koncentracji usług ogólnomiejskich. Wniesiono o stwierdzenie nieważności: § 3 ust. 1 pkt 4 i pkt 5 ww. uchwały.

W uzasadnieniu skargi podniesiono m.in., że w § 3 ust. 1 uchwały, Rada zawarła definicje pojęć używanych w jej treści. W pkt 4 tego postanowienia, zdefiniowano pojęcie "intensywności zabudowy", rozumianą jako wartość wyrażoną wskaźnikiem powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni nieruchomości, do której inwestor ma tytuł prawny, na terenie o danym przeznaczeniu. W § 3 ust. 1 pkt 5 uchwały, Rada zdefiniowała jednocześnie pojęcie "powierzchnia całkowita zabudowy", przyjmując, że jest to suma powierzchni zabudowy wszystkich budynków zlokalizowanych na nieruchomości, do której inwestor ma tytuł prawny, na terenie o danym przeznaczeniu. W ocenie skarżącego Rada Miejska wprowadzając definicję powierzchni całkowitej zabudowy, w pkt 5 § 3 ust. 1 uchwały w sposób odmienny zdefiniowała, czy też doprecyzowała, w nowym stanie prawnym intensywność zabudowy niż to wynika z art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, do czego nie była uprawniona. Ponadto wskazano, że Rada Miejska definiując w uchwale pojęcie intensywności zabudowy w pkt 4 § 3 ust. 1, odniosła się do powierzchni nieruchomości, a nie jak to czyni ustawodawca ww. przepisie art. 15 ust. 2 pkt 6 do powierzchni działki budowlanej.