Wyrok WSA w Łodzi z dnia 9 lutego 2017 r., sygn. I SA/Łd 1107/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Anna Świderska Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Protokolant: St. sekretarz sądowy Edyta Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2017 r. sprawy ze skargi A. S.A. Oddział E. B. na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłaty przez pracodawcę składek należnych od ubezpieczonych 1. uchyla zaskarżoną interpretację; 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. działającego z upoważnienia Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę 697 zł (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną interpretacją z [...] nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. działający w imieniu Ministra Finansów, po rozpoznaniu wniosku A S.A. Oddział [...] B. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do skutków podatkowych zapłaty przez pracodawcę składek należnych od ubezpieczonych, uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe.

We wniosku o udzielenie interpretacji wskazano przede wszystkim, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych przeprowadził w spółce kontrolę, w efekcie której wydał decyzje określające podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne za wybrane miesiące lat 2010 i 2011 w kwotach wyższych niż pierwotnie zadeklarowane. Wnioskodawca otrzymał zatem trzy decyzje ZUS dla płatnika składek, wskazujące kwoty należnych składek na Fundusz Pracy, Fundusz Emerytur Pomostowych oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, a także ponad cztery tysiące decyzji wskazujących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne poszczególnych pracowników spółki. Wnioskodawca złożył odwołania od tych decyzji do sądu powszechnego. We wszystkich sprawach sąd pierwszej instancji rozstrzygnął sprawy korzystnie dla wnioskodawcy w zakresie ekwiwalentu pieniężnego za wczasy turystyczne, natomiast niekorzystnie w zakresie ekwiwalentu pieniężnego na wypoczynek weekendowy. Sprawy dotyczące składek na FP, FEP i FGŚP zostały zawieszone do czasu zakończenia spraw dotyczących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia poszczególnych pracowników. Od wyroków sądu pierwszej instancji wniesiono apelacje. W dotychczas zakończonych sprawach sąd apelacyjny oddalił apelacje (zarówno płatnika, jak i ZUS).