Wyrok WSA w Lublinie z dnia 10 lutego 2017 r., sygn. I SA/Lu 756/16

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) WSA Grzegorz Wałejko Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 lutego 2017 r. sprawy ze skargi B. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych I. oddala skargę; II. przyznaje radcy prawnemu M. Ł. wynagrodzenie w kwocie [...]zł ([...]) w tym VAT, z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej (organ), po rozpatrzeniu odwołania B. T. (wnioskodawczyni, skarżąca), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. (organ I instancji) z dnia [...] odmawiającą wnioskodawczyni umorzenia zaległości w podatku od towarów i usług (VAT) za październik i listopad 2015 r. w wysokości odpowiednio [...] zł z odsetkami w kwocie [...]zł oraz [...] zł z odsetkami w kwocie [...]zł.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ zgodził się z ustaleniami i oceną prawną organu I instancji. Stwierdził, że zebrany w sprawie materiał dowodowy, obrazujący sytuację materialną wnioskodawczyni oraz sposób w jaki rozdysponowała posiadane wcześniej środki finansowe, nie uzasadniają umorzenia zaległości z tytułu VAT za ww. okresy rozliczeniowe.

Organ zwrócił przede wszystkim uwagę na okoliczność, że postępowanie w sprawie udzielenia ulg jest, na gruncie procedury podatkowej, postępowaniem szczególnym, bo inicjowanym przez osobę bezpośrednio zainteresowaną i to ona powinna wykazać się aktywnością celem udowodnienia okoliczności, uzasadniających wnioskowane umorzenie zaległości podatkowych.

Tymczasem, jak wynika z argumentacji organu, w sprawie niniejszej wnioskodawczyni nie przedstawiła wyczerpująco i wiarygodnie swojej rzeczywistej sytuacji majątkowej i życiowej. Uczyniła to w sposób wybiórczy, koncentrując się wyłącznie na niskim dochodzie, znacznej wysokości koniecznych wydatków i braku majątku, a więc - generalnie rzecz ujmując - na trudnej sytuacji materialnej. Wnioskodawczyni zaoferowała organom tylko te twierdzenia, które w jej przekonaniu spowodują uwzględnienie wniosku o umorzenie zaległości podatkowych.