Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 stycznia 2017 r., sygn. I SA/Po 845/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Protokolant ref. staż. Karolina Samolczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. Oddział w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r . nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] r., nr [...]; II. umarza postępowanie podatkowe; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącej kwotę [...],- zł ( [...] złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wójt Gminy N., decyzją z dnia 14 marca 2013 r., nr [...], określił X. sp. z o.o., z siedzibą w P. (dalej zwanej spółką lub skarżącą) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009 r., na kwotę [...]zł.

W motywach swojego rozstrzygnięcia organ I instancji stwierdził, że przeprowadzone postępowanie podatkowe wykazało, że spółka pozostawała i nadal pozostaje właścicielem budowli od których zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2009 r., wynosi [...] zł. Skarżąca 27 grudnia 2012 r., wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2008-2012. Wraz z wnioskiem przedłożono korekty deklaracji na podatek od nieruchomości za wskazane powyżej lata. Wniosek o stwierdzenie nadpłaty uzasadniono kompleksowym i szczegółowym audytem zewnętrznym dotyczącym poprawności rozliczeń w zakresie podatku od nieruchomości. W ocenie skarżącej urządzenia zlokalizowane w kontenerowych stacjach redukcyjno-pomiarowych, które nie powstają w procesie budowlanym, ani też nie są trwale związane z fundamentami - nie stanowią obiektów budowlanych i nie podlegają opodatkowaniu. Z kolei urządzenia stacji redukcyjno-pomiarowej i telemetria, powinny zostać potraktowane jako urządzenia techniczne niepodlegające opodatkowaniu. Wyjaśniono, że zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, budowlą podlegającą opodatkowaniu jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Obiekt budowlany stanowiący budowlę zdefiniowany został w art. 3 pkt 1b Prawa budowlanego. Zgodnie zaś z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, do budowli zalicza się m.in. zbiorniki i urządzenia techniczne. W kontekście przytoczonych regulacji organ I instancji wskazał, że nie ulega wątpliwości, iż urządzenia stacji redukcyjno-pomiarowej i telemetria zapewniają właściwe użytkowanie budowli zgodnie z przeznaczeniem. Stwierdzono przy tym, że art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, nie wprowadza warunku trwałego związania z gruntem lub wytworzenia urządzenia w wyniku prac budowlanych. Powołano się również na regulacje § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 30 lipca 2001 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe, zgodnie z którym, sieć gazowa to: gazociągi wraz ze stacjami gazowymi, układami pomiarowymi, tłoczniami gazu, magazynami gazu, połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych, należące do przedsiębiorstwa gazowniczego. Odnosząc się do przywołanej przez skarżącą Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wskazano, że ma ona podłoże czysto praktyczne i wynika z faktu, iż niewielu podatników posiada odrębną ewidencję środków trwałych dla celów podatku dochodowego oraz dla celów podatku od nieruchomości. Zaznaczono jednak, że względy praktyczne nie mogą przeważać nad regulacjami ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, która zawiera odesłanie jedynie do przepisów Prawa budowlanego.