Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. I SA/Rz 829/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Tomasz Smoleń Sędziowie WSA Małgorzata Niedobylska / spr./ WSA Jarosław Szaro Protokolant ref. staż. Joanna Kulasa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi E. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 9 lutego 2016r . E. T. (dalej: wnioskodawczyni/skarżąca) zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją tego organu z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2007 r. w kwocie 1 797 764 zł.

W uzasadnieniu wnioskodawczyni powołała się na przesłankę z art. 240 § 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2015r., poz.613 ze zm. - dalej: O.p.), w związku wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego (dalej: Trybunał/TK) z dnia 29 lipca 2014 r. sygn. akt P 49/13, który zakwestionował konstytucyjność art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.- dalej: u.p.d.o.f.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. Wnioskodawczyni podniosła, że mechanizm opodatkowania dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach jest obarczony bardzo poważnymi wadami legislacyjnymi dotyczącymi jego konstrukcji. Jej zdaniem w niniejszej sprawie organy dokonały błędnego ustalenia kapitałów własnych strony na dzień 1 stycznia 2007 r., a tezy zawarte w uzasadnieniu powołanego wyżej wyroku Trybunału (jak też wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2013 r. sygn. akt SK 18/09) odnoszą się do niniejszej sprawy i uzasadniają wniosek o wznowienie postępowania, ponieważ organ całość ciężaru dowodowego przerzucił na stronę, a jednocześnie nie przedstawił wiarygodnych argumentów uzasadniających odmowę dania wiary wyjaśnieniom strony.