Wyrok WSA w Łodzi z dnia 9 grudnia 2016 r., sygn. II SA/Łd 447/16

Dnia 9 grudnia 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Anna Stępień (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot - Szustowska Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Protokolant Specjalista Aleksandra Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2016 roku sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji oddala skargę. LS

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P., po rozpoznaniu odwołania A Spółka Jawna, uchyliło decyzję Dyrektora Pracowni Planowania Przestrzennego w P. z dnia [...] nr [...], znak [...] i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Jak wynika z akt sprawy Dyrektor Pracowni Planowania Przestrzennego

w P. decyzją z dnia [...], odmówił A Spółka Jawna ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na: budowie stacji diagnostycznej oraz pomieszczeń ekspozycyjno-handlowo-biurowych wraz z infrastrukturą towarzyszącą, zjazdem oraz układem dróg wewnętrznych, przewidzianej do realizacji na terenie nieruchomości przy ulicy A 25, działka nr 505, 621, obr. [...] w P., wskazując, że projektowane zadanie nie spełnia uwarunkowań z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (j.t. Dz.U. z 2015 r., poz. 199 z późn. zm.) - w skrócie u.p.z.p. - w zakresie wskaźnika wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działek. Powołując się na ustalenia analizy zagospodarowania terenów przeprowadzonej na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz. 1588) - w skrócie "rozporządzenie", organ wskazał, że w obszarze analizy istniejące wskaźniki powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działek są zróżnicowane i kształtują się od 4,94% do 39,56%, średni wskaźnik wynosi 16,48%. W chwili obecnej zainwestowanie działek objętych wnioskiem przekracza średni wskaźnik i wynosi 31,57%. Określona przez inwestora powierzchnia zabudowy - 480 m2 wraz z istniejącą zabudową stanowiłaby 46,40% łącznej powierzchni działek objętych wnioskiem. Stwierdzono konieczność ustalenia przedziału możliwości zagospodarowania działki - minimalnej i maksymalnej wartości. Przyjęcie wskaźnika maksymalnego - 39,56% stanowi powierzchnię zabudowy 1280,16 m2, co przy istniejącej powierzchni zabudowy 1021,52 m2, pozwala na doinwestowanie działki powierzchnią zabudowy 258,56 m2. Ponieważ w chwili obecnej istniejąca zabudowa stanowi ok. 31,57% powierzchni nieruchomości, stwierdzono bezzasadność przyjęcia minimalnego wskaźnika w oparciu o analizę, tj. min. 4,94 m2 i przyjęto jako minimalny istniejący obecnie, tj. ok. 31,57%. Wnioskowana powierzchnia zabudowy i generowany przez nią wskaźnik 46,40% przekraczałby maksymalny wskaźnik z analizowanego obszaru. Wobec powyższego przyjęto dla planowanej inwestycji maksymalny wskaźnik z analizowanego obszaru, tj. 39,56%, co oznaczałoby możliwość doinwestowania działki jednie w zakresie 7,99%, co stanowiłoby powierzchnię zabudowy 258,56 m2. Dalej organ wskazał, iż pomimo dwukrotnego wezwania z dnia 18 sierpnia 2015 r. i 17 września 2015 r. o przybycie do siedziby organu, wnioskodawca nie zapoznał się z wynikami sporządzonej analizy, w szczególności w zakresie określonego dopuszczalnego maksymalnego wskaźnika, który uniemożliwia realizację planowanej zabudowy o wnioskowanej powierzchni zabudowy. Pomimo, że wyniki sporządzonej analizy dają podstawę do realizacji planowanej inwestycji, organ nie mógł rozpatrzyć wniosku w ten sposób, iż ustaliłby warunki zabudowy o cechach zabudowy, które nie korespondują z wnioskiem inwestora i nie są przez niego zaakceptowane. Organ związany jest bowiem treścią wniosku w całości i nie może go samodzielnie modyfikować. W świetle powyższego, wobec braku zmiany wniosku, rozstrzygnięto o odmowie ustalenia warunków zabudowy dla planowanego zamierzenia inwestycyjnego.