Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 16 listopada 2016 r., sygn. IV SA/Wa 202/16

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Leszek Kobylski,, sędzia WSA Renata Nawrot, Protokolant sekr. sąd. Karolina Heman, po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2016 r. na rozprawie sprawy ze skargi D. W. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 1998 r. Nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru [...] w Gminie [...] p o s t a n a w i a 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącej D. W. kwotę 300 (trzysta) złotych uiszczoną tytułem wpisu od skargi

Uzasadnienie

D. W. (dalej: "skarżąca") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, uzupełnioną pismami z [...] marca 2016 r. i [...] czerwca 2016 r., na uchwały Nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 1998 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru [...] (Dz. Urz. Woj. [...] z 1998 r., Nr [...]) - zwaną dalej w skrócie: "Uchwałą", "Planem").

Skarżąca zażądała stwierdzenia nieważności Planu w zakresie postanowień § 3 ust. 1 pkt 1 i 2, § 7 ust. 2 pkt 2 i ust. 4 pkt 2 i § 13 ust. 1 - ust. 3 dopuszczających zabudowę wielorodzinną i usługową. Powodem podważania wykazanych regulacji Uchwały są braki ustaleń w zakresie ograniczenia wysokości zabudowy i dopuszczalnej intensywności zabudowy, umożliwiające budowę obiektów, których obszar oddziaływania obejmuje działkę skarżącej, naruszając tym samym jej interes prawny. W motywach skargi skarżąca wskazała, że jest właścicielką działki nr [...] położonej w obrębie [...] w [...] W., przy ul. [...], objętej ustaleniami zaskarżonej Uchwały. Jako właściciel przedmiotowej nieruchomości nie została powiadomiona o terminie wyłożenia projektu Planu zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym, tym samym została pozbawiona możliwości wniesienia zarzutu do projektu Planu. Według skarżącej Rada Gminy naruszyła interes prawny właścicieli i użytkowników nieruchomości uchwalając tekst planu bez wprowadzenia ograniczeń dotyczących wysokości zabudowy, także dla obszarów zabudowy mieszkaniowej w tym jednorodzinnej i wielorodzinnej z usługami oznaczonych na rysunku planu symbolem MU17-MN. W efekcie czego, wśród niskiej zabudowy dopuszczono budowę wysokich budynków, które wprowadzają nieład przestrzenny i przesłaniają istniejące domy ograniczając im m. in. dostępność oświetlenia dziennego. Przyjęty tekst planu bez określenia granicznej wysokości i intensywności zabudowy skutkuje na sposób wykonywania prawa własności, gdyż na sąsiednich działkach wydawane są decyzje o pozwoleniu na budowę wysokich bez ograniczeń budynków, pogarszających w skutkach warunki życia właścicieli istniejących nieruchomości. Konsekwencją obowiązującej Uchwały jest wydana decyzja uprawniająca do aktualnie realizowanej budowy wysokiego 20- metrowego wielorodzinnego bloku (5-6 piętrowego), zlokalizowanego w bliskiej odległości i naprzeciw nieruchomości skarżącej. Wysokość i szerokość budowy oraz rozległe wykopy szerokoprzestrzenne, wedle ustaleń i opracowanej ekspertyzy przez rzeczoznawcę budowlanego powodują, że moja nieruchomość znajduje się w strefie oddziaływania owej budowy, która może w efekcie wpłynąć niekorzystnie na stan techniczny mojego budynku. Inwestycja ta, narusza zatem prawa majątkowe skarżącej, gdyż nie spełnia warunku, do jakiego zobowiązuje art. 5 Prawa budowlanego, stanowiącego że "obiekt budowlany należy projektować zapewniając poszanowanie interesów osób trzecich". W myśl orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, jeśli działki nie są położone w bliskim sąsiedztwie (nie graniczą ze sobą), to wtedy nie można przesądzić o braku interesu prawnego, tym bardziej, że ochrona interesów osób trzecich wedle prawa budowlanego, nie ogranicza się do ochrony interesów właścicieli działek położonych bezpośrednio. W pobliżu budowy istnieją wyłącznie budynki o niskiej zabudowie z dominacją domów jednorodzinnych i jednokondygnacyjnych. Realizowana inwestycja (ok. 80 mieszkań z wielopoziomowymi garażami) na niewielkim terytorialnie obszarze, spowoduje nadmierne zagęszczenie ludności ograniczając dobra osobiste nowych i obecnych mieszkańców, ograniczy dostęp oświetlenia dziennego i wywoła całkowity nieład w przestrzeni, co będzie sprzeczne ze strategią zrównoważonego rozwoju miast. Na przykładzie powyższej już inwestycji można wskazać na niekorzystne konsekwencje obowiązującej i przedmiotowej Uchwały. Cały czas, od 1998 roku i przyjęcia przedmiotowej Uchwały, Dzielnica wydaje pozwolenia na budowę bez ograniczeń wysokości budynków oraz dopuszczalnej intensywności zabudowy, które skutkują naruszeniem interesu prawnego właścicieli istniejących nieruchomości.