Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 3 listopada 2016 r., sygn. II SA/Sz 1017/16

Budowlane prawo

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.),, Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 3 listopada 2016 r. sprawy ze skargi K. W. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie oddalenia wniesionych zarzutów w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w G. decyzją z dnia [...], znak: [...], wydaną na podstawie art. 71 a ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., Nr 243, poz.1623 ze zm.), nakazał K.W. i O.W. przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania budynku garażowego, tj. funkcji garażu, przystosowanego bez wymaganego zgłoszenia na budynek przetwórstwa rybnego, położonego na nieruchomości przy ul. [...] w [...],gm. [...], na terenie działki oznaczonej nr ew. [...].

W związku z niewykonaniem powyższego obowiązku, upomnieniem z dnia [...], znak: [...] organ powiatowy wezwał zobowiązanych do wykonania obowiązku wynikającego z ww. decyzji z dnia [...] informując, że w przypadku dalszej zwłoki w wykonaniu nałożonego obowiązku zostanie wszczęte przeciwko zobowiązanym postępowanie egzekucyjne.

Następnie, organ I instancji, w dniu [...] wystawił wobec zobowiązanej K.W. tytuł wykonawczy nr: [...] i postanowieniem z dnia [...], znak: [...], na podstawie art. 20 § 1 pkt 10, art. 119 i art. 121 § 2 i 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, nałożył na K.W. grzywnę w celu przymuszenia w wysokości [...] zł z powodu uchylania się zobowiązanej od wykonania obowiązku określonego w decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G. z dnia [...].

W uzasadnieniu postanowienia organ I instancji wskazał, że w przedmiotowej sprawie celowym jest zastosowanie przymusu w postaci nałożenia grzywny w celu przymuszenia, jako środka najmniej uciążliwego dla zobowiązanej. Wysokość grzywny została określona z uwzględnieniem górnej granicy wysokości grzywny oraz w oparciu o zasadę celowości i niezbędności, tj. zastosowanie takiej dolegliwości wobec zobowiązanej, która doprowadzi do realizacji obowiązku oraz zaprzestania stosowania środka egzekucyjnego, gdy egzekwowany obowiązek zostanie wykonany. Wysokość grzywny ma spowodować stan zagrożenia finansowego zobowiązanej, co w konsekwencji ma spowodować wykonanie obowiązku wynikającego z decyzji organu. Organ jednocześnie pouczył zobowiązaną, że w razie niewykonania ww. obowiązku będzie orzeczone wykonanie zastępcze.