Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 9 listopada 2016 r., sygn. I SA/Bk 374/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński, Sędziowie sędzia SO del. do WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz (spr.) sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz, Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 9 listopada 2016 r. sprawy ze skargi F. s.c. w B.. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące: grudzień 2014 r. oraz styczeń i luty 2015 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B., decyzją z dnia

[...] listopada 2015 r. rozliczył "F." s.c. podatek od towarów i usług za grudzień 2014 r. oraz styczeń i luty 2015r. w sposób odmienny aniżeli zadeklarował to ww. podmiot.

Decyzją z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał zaskarżone rozstrzygnięcie w mocy.

Organ odwoławczy wskazał, że spór w niniejszej sprawie sprowadza się do tego, czy "F." s.c. miała prawo do pomniejszenia należnego podatku VAT o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych na jej rzecz przez B. sp. z o.o. W.; S., B.; A. O.

Przytaczając treść art. 86 ust. 1, art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia

11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: "u.p.t.u.") organ stwierdził, że tylko faktura rzetelna od strony podmiotowej i przedmiotowej, tzn. dokumentująca rzeczywistą czynność opodatkowaną podatnika, przez niego wykonaną

i udokumentowaną tą fakturą, daje jej odbiorcy uprawnienie do odliczenia wykazanego w niej podatku. W przedmiotowej sprawie podstawą prawną pozbawienia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego był art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a u.p.t.u. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, zebrany w sprawie materiał dowodzi, że podatnik nie mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, bowiem sporne faktury nie dokumentują rzeczywistej sprzedaży między wskazanymi w nich kontrahentami. Podmioty B. sp. z o.o., S., oraz A. sp. z o.o. nie prowadziły rzeczywistej działalności gospodarczej w zakresie obrotu telefonami. Ustalono bowiem łańcuch podmiotów jedynie wystawiających faktury, nie dokonujących natomiast rzeczywistych transakcji obrotu tym sprzętem elektronicznym, co zostało przedstawione w schemacie na str. 6-7 decyzji Dyrektora UKS. Z akt sprawy (w tym z informacji o przesunięciach wewnątrzmagazynowych - alokacji dotyczących iphonów, których finalnym odbiorcą była skarżąca spółka) wynika, że cały proceder rozpoczynały spółki P. sp. z o.o., A. sp. z o.o., M. sp. z o.o., B. sp. z o.o., D. sp. z o.o., T. sp. z o.o., B. sp. z o.o., które pełniły rolę tzw. "znikających podmiotów", tj. podmiotów nieprowadzących realnej działalności gospodarczej, a których pozorne działania miały stworzyć podstawę do odliczenia przez kolejne podmioty podatku VAT.