Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 października 2016 r., sygn. IV SA/Wa 2118/16

Kara administracyjna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj, sędzia WSA Łukasz Krzycki, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 19 października 2016 r. sprawy ze skargi Wójta Gminy [...] na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary za wydanie decyzji z naruszeniem terminu oddala skargę

Uzasadnienie

Wójt Gminy [...] wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] lipca 2016 r. utrzymujące w mocy postanowienie Wojewody [...] z [...] września 2014 r. nakładające na Wójta Gminy [...] karę pieniężną w wysokości 61 000 złotych za wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stan sprawy przedstawia się następująco: W dniu 19 września 2011 r. Wójt Gminy [...] - po rozpatrzeniu wniosku z 28 lutego 2011 r. złożonego przez Gminę [...], zwaną dalej "inwestorem" - wydał decyzję nr [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na adaptacji i rozbudowie obiektów szkolnych, przewidzianej do realizacji na działkach nr [...], [...] położonych w miejscowości [...], gmina [...]. Wojewoda [...] postanowieniem z [...] września 2014 r. nałożył na Wójta Gminy [...] karę pieniężną w wysokości 61 000 zł za wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji przedmiotowej inwestycji celu publicznego z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pismem z 22 września 2014 r. Wójt Gminy [...] złożył zażalenie na postanowienie organu pierwszej instancji, w którym wniósł o uchylenie w całości ww postanowienia i umorzenie postępowania. Następnie postanowieniem z [...] lipca 2016 r. Minister Infrastruktury i Budownictwa utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z [...] września 2014 r. W uzasadnieniu postanowienia organ odwoławczy podał, że regulacja art. 51 ust. 2, 2b i 2c u.p.z.p. co do zasady zbieżna z treścią art. 35 ust. 6 pkt 1, ust. 7 i ust. 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 290), zwanej dalej "Prawem budowlanym" powoduje, iż w procesie wykładni art. 51 ust. 2, 2b i 2c u.p.z.p. można posiłkować się orzecznictwem sądowoadministracyjnym, a także tezami doktryny, które powstały na gruncie Prawa budowlanego. Zgodnie z art. 51 ust. 2 u.p.z.p., w przypadku niewydania przez właściwy organ decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Tak określony termin stanowi gwarancję ochrony praw inwestora do rozpatrzenia wniosku w rozsądnym terminie, a więc bez zwłoki. Wykazanie, że opóźnienie powstało z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu powoduje, że kara pieniężna za okres, w którym to usprawiedliwione opóźnienie powstało, nie będzie wymierzona (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 czerwca 2012 r., sygn. akt IV SA/Wa 461/12). W sprawie ustalono, że postępowanie prowadzone przez skarżącego toczyło się przez 203 dni. Organ wojewódzki po odliczeniu od ww. okresu ustawowych 65 dni oraz 16 dni przeznaczonych na uzgodnienie projektu decyzji orzekł, że decyzja lokalizacyjna została wydana ze 122-dniową zwłoką.