Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 13 października 2016 r., sygn. II SA/Ol 857/16

Dnia 13 października 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2016 roku sprawy ze skargi "[...]" na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier hazardowych - oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]"r. Naczelnik Urzędu Celnego, na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90 i art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz.U. z 2015r., poz. 612 ze zm. - tekst obowiązujący na dzień wydana zaskarżonej decyzji - dalej jako: u.g.h.), wymierzył Z. L. karę pieniężną w wysokości "[...]" zł z tytułu urządzania gier na automacie "[...]" bez numeru, poza kasynem gry, tj. w lokalu "L" przy ul. W w K. W uzasadnieniu podano, że podczas wykonywania obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy celnych w dniu "[...]"r. ujawniono obecność wskazanego wyżej automatu w przedmiotowym lokalu. Pod względem wizualnym i konstrukcyjnym nie różnił się on od urządzeń zidentyfikowanych podczas wcześniejszych analogicznych działań jako sprzęt służący do urządzania gier zdefiniowanych przepisami u.g.h. Ustalono, że przedmiotowy automat był podłączony do sieci i udostępniony do gry. W celu ustalenia zasad działania ujawnionego automatu przeprowadzono eksperyment procesowy, polegający na doświadczalnym odtworzeniu przebiegu dostępnych na nim gier. Do materiału zgromadzonego w niniejszej sprawie została włączona także kopia opinii biegłego sądowego z dnia "[...]"r. dotycząca badania automatu tożsamego pod względem konstrukcji, modelu, klasy, rodzaju i typu. Biegły stwierdził, że urządzenie to automat do gier z możliwością realizacji bezpośrednich wypłat pieniężnych. Gry są realizowane na urządzeniu komputerowym, w celach komercyjnych - wymagają wniesienia opłaty za ich udostępnienie i pozwalają jednocześnie uzyskać wygrane pieniężne - wypłacane bezpośrednio przez automat lub poza automatem - w oparciu o rejestrowane na wewnętrznych licznikach zapisy. Biegły wskazał, że gry zawierają elementy losowości, zapisane w programach gier wykorzystujących standardowo procedury losowe (pseudolosowe). Nie ma w nich żadnych cech zręcznościowych, nie wymagają od grającego żadnej zręczności, co najwyżej minimalnej umiejętności manualnej obsługi klawiatury. Po uruchomieniu gry o jej wyniku decyduje algorytm, całkowicie niezależny od grającego, na który nie ma on żadnego wpływu, ani możliwości oddziaływania. Organ I instancji odniósł się do treści ustawy o grach hazardowych wskazując na warunki uzasadniające stosowanie kary przewidzianej jej art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. Wskazano, że przy dokonywaniu oceny, czy dana gra spełnia kryteria gry na automatach w rozumieniu u.g.h., szczególnego znaczenia nabiera przede wszystkim ustalenie tego, czy o jej wyniku - wygranej bądź przegranej rozstrzyga zdarzenie losowe, czy tez umiejętności gracza (np. zręczność doświadczenia wiedza), a losowość nie odgrywa istotnego wpływu i jako taka nie ma znaczenia. Jeżeli o wyniku danej gry przesądzają występujące w niej elementy losowe, to jednocześnie stanowią one o takim właśnie charakterze gry. W ocenie organu nie podlega wątpliwości, iż w przedmiotowej sprawie gry dostępne na automacie są grami losowymi, pozbawionymi całkowicie elementów zręcznościowych, zależnych od koordynacji i umiejętności gracza. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego organ I instancji uznał, że gry na badanym automacie wyczerpują znamiona definicji gry na automatach z art. 2 ust. 3 i 4 u.g.h., a także, że skarżący urządzał gry na przedmiotowym automacie we wskazanym lokalu w celach komercyjnych, czerpiąc z tego tytułu dochody. Organ I instancji ustalił również, że działalność w zakresie urządzania gier na przedmiotowym automacie miała miejsce w ogólnodostępnym lokalu nie będącym kasynem gry w ujęciu zdefiniowanym art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a) u.g.h. bez koncesji oraz bez rejestracji automatu, tj. z pominięciem wymogów określonych w art. 6 ust. 1 i art. 23a ust. 1 u.g.h. W związku z tym uznano skarżącego za podmiot urządzający gry na automatach poza kasynem gry i wymierzono mu karę pieniężną, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. Organ I instancji przedstawił także swoje stanowisko na temat zasadności notyfikacji Komisji Europejskiej projektu u.g.h. powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 marca 2015r. (sygn. akt P 4/14), w którym poddano kontroli przepisy u.g.h. stwierdzając, że są one zgodne z Konstytucją. Wskazano, że skoro przepisy te nie zostały zakwestionowane i derogowane przez Trybunał Konstytucyjny, to nie ma podstaw do kwestionowania ich bezwzględnego obowiązywania i stosowania. W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego organ uznał za dowiedzione, że skarżący urządzał we wskazanym lokalu gry na automacie, spełniające definicję gier na automatach w rozumieniu przepisów u.g.h.