Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 1 września 2016 r., sygn. II SA/Ol 606/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Matczak sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Protokolant referent Marta Kudła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 września 2016 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia A na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie dopuszczenia do udziału w postępowaniu w sprawie udzielenia zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 19 lutego 2016 r., Starosta "[...]" odmówił dopuszczenia "[...]" (powoływanego dalej jako: "Stowarzyszenie") do udziału, na prawach strony, w postępowaniu administracyjnym w sprawie udzielenia zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym osób, na linii komunikacyjnej relacji "[...]" prowadzonym na wniosek "[...]" (zwanego dalej: "Przewoźnik").

Organ pierwszej instancji, po analizie wniosku Stowarzyszenia z dnia 10 lutego 2016 r., pod kątem wystąpienia przesłanek określonych w art. 31 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23), dalej powoływanej jako K.p.a., stwierdził, że dwie przesłanki zostały spełnione, gdyż postępowanie administracyjne dotyczy praw i obowiązków Przewoźnika, a żądanie jest uzasadnione celami statutowymi Stowarzyszenia. W ocenie Starosty, nie została jednak spełniona trzecia przesłanka wynikająca z art. 31 § 1 pkt 2 K.p.a., przewidująca dopuszczenie organizacji społecznej do postępowania administracyjnego w przypadku istnienia interesu społecznego. Organ zaznaczył, że zobligowany był do uwzględnienia interesu strony postępowania oraz kwestii, jak poszerzenie kręgu uczestników postępowania może wpłynąć na tok postępowania i czy nie naruszy sfery prywatności Przewoźnika. W toczącym się postępowaniu o wydanie zezwolenia na linię komunikacyjną "[...]", interes społeczny i interes strony pozostają w sprzeczności. Starosta ocenił, że Stowarzyszenie w mało precyzyjny sposób określiło swój interes społeczny w toczącym się postępowaniu, podając, że na wnioskowanej trasie przewozy wykonuje już inny przewoźnik, a wstąpienie do postępowania nie jest partykularnym interesem Stowarzyszenia. Nie sprecyzowało też, na czym miałoby polegać czuwanie nad tym, aby zachowane były podstawowe zasady przewidziane w ustawie o transporcie drogowym, a także zasady bezpieczeństwa w ruchu. Podobnie, argumentacja, że jako organizacja społeczna działająca w rejonie województwa "[...]", jest podmiotem, który posiada stosowną wiedzę co do potrzeb komunikacyjnych lokalnej społeczności, w tym o natężeniu ruchu pasażerskiego, m.in. na przedmiotowej linii, zaś interes społeczny wyraża się w znajomości realiów rynkowych dotyczących popytu na usługi przewozowe tej linii, była bardzo ogólna, nie wskazano konkretnego działania i jednoznacznego związku pomiędzy interesem społecznym a celami statutowymi oraz przedmiotem toczącego się postępowania. Organ pierwszej instancji dodał, że Stowarzyszenie nie wyjaśniło, jak może wpłynąć na rozstrzygnięcie sprawy i w jaki sposób może gromadzić (lub jaki posiada) materiał dowodowy związany z mieszkańcami miejscowości położonych wzdłuż wnioskowanej trasy i z innymi przewoźnikami, a także jakie posiada rozeznanie przydatne dla wyjaśnienia istotnych aspektów sprawy. Organ pierwszej instancji wyjaśnił, że lokalne władze mające bezpośredni kontakt z lokalną społecznością opiniują i wskazują zapotrzebowanie komunikacyjne. Ponadto, jest obowiązany do sporządzenia analizy sytuacji rynkowej, zgodnie z art. 22a ust 3 ustawy o transporcie drogowym. Wskazał, że w toczącym się postępowaniu prowadzone są badania potoków podróżnych przedmiotowej linii komunikacyjnej, służące do określenia preferencji pasażerów. Ponadto, organ może żądać od przewoźnika przedstawienia danych oraz informacji dotyczących miedzy innymi liczby przewiezionych osób w określonym przedziale czasowym. Starosta dodał, że Stowarzyszenie nie wykazało, jakie upatruje zagrożenie dla interesu społecznego ze strony Przewoźnika w przypadku wydania zezwolenia i w jaki sposób mogłoby temu zapobiec, a także nie uprawdopodobniło, iż przyczyni się do lepszej realizacji celów postępowania administracyjnego.