Wyrok WSA w Lublinie z dnia 2 września 2016 r., sygn. I SA/Lu 516/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Wałejko Sędziowie WSA Małgorzata Fita (sprawozdawca) WSA Andrzej Niezgoda Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 2 września 2016 r. sprawy ze skargi L. J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za marzec 2010 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w L. z dnia [...] nr [...] II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz L. J. [...] zł (słownie: [...]) z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

I SA/LU 516/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, dalej - O.p.), Dyrektor Izby Celnej po rozpatrzeniu odwołania L. J. od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w L. z dnia [...] utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu podał, że organ pierwszej instancji po przeprowadzeniu postępowania podatkowego w firmie: J. L. [...], decyzją z dnia [...] określił stronie zobowiązanie w podatku akcyzowym za miesiąc marzec 2010 r. w kwocie [...]zł, w związku ze stwierdzeniem niespełnienia przez skarżącą warunków do zastosowania preferencyjnej stawki podatku do sprzedaży oleju napędowego do celów opałowych.

W odwołaniu od tej decyzji strona zarzuciła organowi naruszenie przepisów: art. 8 ust. 2 pkt 1, art. 10 ust 8, art. 13. ust. 1, art. 89 ust. 1 pkt 9, ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2011 r., Nr 108, poz. 626, dalej - u.p.a.), poprzez uznanie odwołującej za zobowiązaną do zapłaty podatku akcyzowego według wyższej sankcyjnej stawki pomimo, że opodatkowana sprzedaż nastąpiła z zachowaniem warunków uprawniających do zastosowania niższej stawki akcyzy, a odwołująca posiada prawidłowe oświadczenia nabywców o przeznaczeniu oleju napędowego na cele grzewcze, art. 89 ust 5, ust. 14, ust. 15 i ust. 16 u.p.a. i zastosowanie stawki sankcyjnej, pomimo braku stwierdzenia wystąpienia jakichkolwiek okoliczności faktycznych wskazanych w tych przepisach, co stanowi błędną interpretację użytego przez ustawodawcę zwrotu stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, art. 89 ust. 16 u.p.a., poprzez błędnie uznanie, że nieterminowe złożenie zestawienia oświadczeń skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego u sprzedawcy według sankcyjnej stawki podatku, art. 122 w zw. z art. 187 § 1 O.p., poprzez niepodjęcie próby wyjaśnienia okoliczności stanowiących podstawę materialną postępowania oraz zaniechanie czynności mających na celu ustalenie stanu faktycznego sprawy, w tym brak działań nakierowanych na ustalenie kluczowej dla sprawy okoliczności, czy oświadczenia nabywców oleju są zgodne z rzeczywistością, art. 120, art. 121 § 1 O.p., poprzez niewyjaśnienie powodów określenia zobowiązania podatkowego w sytuacji, gdy stwierdzone uchybienie nie rodzi powstania obowiązku podatkowego; art. 121 § 1 w zw. z art. 191 O.p., poprzez przeprowadzenie postępowania w sposób naruszający zaufanie strony do praworządności działań organów w następstwie nieprzeprowadzenia w ogóle czynności mających na celu weryfikację potwierdzeń nabycia oleju opałowego, art. 240 § 4 O.p., poprzez brak odniesienia organu pierwszej instancji do wniosków i argumentów podniesionych przez stronę przed wydaniem decyzji oraz zastąpienie tych braków lakoniczną uwagą, że nie zachodziła potrzeba ich analizy wobec wydania przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z dnia 1 lutego 2014 r.; art. 32 Konstytucji RP poprzez zastosowanie sankcji niewspółmiernej do stopnia zawinienia wyłącznie z powodu opóźnienia w przedłożeniu zestawień oświadczeń, w sytuacji gdy zarzucając i obciążając podatnika sankcyjnym podatkiem, organ podatkowy od momentu otrzymania nieterminowo złożonych zestawień oświadczeń, sam zwlekał z przeprowadzeniem kontroli przez ponad 3 lata oraz art. 91 ust. 3 Konstytucji RP poprzez niezastosowanie w sprawie zasady bezpośredniego skutku, efektywności i pierwszeństwa prawa wspólnotowego przed normami krajowymi w sytuacji niezgodności art. 89 ust. 16 ustawy akcyzowej z art. 21 ust. 1 Dyrektywy Rady UE 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.UEL. 03.283.51), w myśl której decydujące znaczenie ma rzeczywiste wykorzystanie produktu energetycznego, a nie terminowość i formalna prawidłowość wykonania obowiązków sprawozdawczych przez podatnika.