Wyrok WSA w Lublinie z dnia 20 września 2016 r., sygn. I SA/Lu 133/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Wałejko Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) WSA Andrzej Niezgoda Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 września 2016 r. sprawy ze skargi G. siedzibą w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. odstępuje w całości od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania na rzecz G. z siedzibą w L..

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze (organ) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta L. (organ I instancji) z dnia [...] określającą firma A (spółka, podatnik) zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2012 r. w wysokości [...] zł.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że podatnik w deklaracji dla potrzeb podatku od nieruchomości za 2012 r. wykazał do opodatkowania tym podatkiem grunty o powierzchni 726 m˛, budynki o powierzchni 36 m˛ i budowle o wartości [...] zł - wszystkie jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jednak, w przekonaniu organu, spółka w złożonej deklaracji podatkowej nie uwzględniła wszystkich przedmiotów opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Kontrola podatkowa wykazała, że na terenie nieruchomości spółki w L. przy ul. [...] znajdują się obiekty podlegające opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości: ogrodzenie o wartości [...] zł, przyłącze do sieci kanalizacyjnej o wartości [...] zł, wiata dla czterech stanowisk myjni samochodowej o wartości [...] zł, budynek usługowo-handlowy o wartości [...] zł, jezdnia z latarniami o wartości [...] zł, myjnia [...] o wartości [...] zł i zestaw reklam o wartości [...] zł. Według organu, powyższe obiekty stanowią budowle, od których spółka miała obowiązek zapłacić podatek od nieruchomości.

Natomiast spółka prezentowała stanowisko, zgodnie z którym nie jest właścicielem przyłącza do sieci kanalizacyjnej. Argumentowała również, że budynek usługowo-handlowy, usytuowany pod wiatą i powiązany z myjnią, nie jest budowlą, tylko budynkiem, zaś urządzenia myjni stanowią wyposażenie techniczne budynku myjni. Z kolei wiata, w ocenie spółki, jest obiektem tymczasowym. Natomiast stalowe konstrukcje (tablice) reklamowe należy kwalifikować jako obiekty małej architektury i niewątpliwie nie są one trwale powiązane z gruntem.