Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 lipca 2016 r., sygn. III SA/Wa 1627/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Sędziowie sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Protokolant sekretarz sądowy Monika Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi M. Sp. z o.o. z siedzibą w J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od sierpnia do grudnia 2009 r. oddala skargę

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 10 kwietnia 2013r. sygn. akt III SA/Wa 2671/12 uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. (zwany dalej: "DIS") z [...] czerwca 2012r. utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. (zwany dalej: "NUS") z [...] maja 2011r. określającą M.Sp. z o.o. (zwana dalej: "Spółką") nadwyżkę podatku od towarów i usług (zwany dalej: "VAT") naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za miesiące od sierpnia do grudnia 2009r. i orzekającą o obowiązku zapłaty VAT za sierpień 2009r.

Zdaniem Sąd do uznania czy w sprawie doszło do sprzedaży nakładów odrębnie od sprzedaży przedsiębiorstwa niezbędne jest wnikliwe wyjaśnienie i rozważenie okoliczności faktycznych i prawnych towarzyszących tym czynnościom przy uwzględnianiu zasad wynikających z przepisów prawa cywilnego (w tym badania zgodnego zamiaru stron zawierających umowę i celu umowy). Skoro spór w sprawie sprowadza się do analizy treści czynności prawnych, w tym umowy sprzedaży przedsiębiorstwa i umowy zbycia nakładów, nieprawidłowym jest brak ustaleń w zakresie woli stron przeprowadzających te czynności. Oparcie przez organy podatkowe ustaleń poczynionych w trakcie postępowania jedynie na dokumentach (umowach w formie aktów notarialnych i pisemnych wyjaśnieniach prezesa Spółki) było niewystarczające. Organy nie wyjaśniając kwestii istotnych do rozstrzygnięcia sprawy naruszyły art. 122 i art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012r., poz. 749, ze zm., zwana dalej: "O.p."), zobowiązujące je do wszechstronnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego oraz art. 188 O.p. przez odmowę przeprowadzenia dowodów, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zdaniem Sądu Spółka słusznie wskazywała, iż przy kwalifikacji podatkowej czynności sprzedaży przedsiębiorstwa istotna jest również ocena czynności (faktycznych i prawnych, w tym rozliczeń finansowych) podejmowanych w okresie poprzedzającym sprzedaż przedsiębiorstwa. Organy podatkowe w tym zakresie oparły się na wyjaśnieniach prezesa Spółki, z których wynikało, iż S. sp. z o.o. w P. (zwana dalej: "S.") zgodziła się zwrócić nakłady Spółce pod warunkiem pozytywnego wyniku weryfikacji jakości złoża. W związku z tym przyjęły, iż nabycie usług od P. S.A. w P. (zwana dalej: "P.") nastąpiło na rzecz Spółki, na jej rachunek i jej ryzyko, a w konsekwencji stanowisko Spółki, iż roboty te były zlecone faktycznie przez S., a Spółka występowała jako formalny pośrednik - było nieuprawnione. Spółka podnosiła szereg okoliczności istotnych do wyjaśnienia tej kwestii, w tym m.in. zawarcie w 8.01.2009r. umowy pomiędzy S. i P. o generalne wykonanie inwestycji polegającej na organizacji wydobycia, transportu i sprzedaży złóż melafiru, w tym budowy zakładów wydobywczych i przetwórczych. Wskazywała też, iż istotne znaczenie miało prawidłowe ustalenie zakresu prac wykonanych przez P. w ramach tej umowy i związek prac ze sprzedażą przedsiębiorstwa oraz to, że umowy nie zawarła Spółka z P., a ww. umowę zawarto na długo przed sprzedażą przedsiębiorstwa. Ważną okolicznością był też sposób finansowania prac. Sąd wskazał, że organy podatkowe powinny w ponownie prowadzonym postępowaniu okoliczności te poddane wnikliwej analizie oraz uzupełnić materiał dowodowy. Sąd podzielił przy tym podgląd DIS, że akt notarialny ma szczególną moc dowodową (art. 194 O.p.).