Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 2 czerwca 2016 r., sygn. III SA/Gd 334/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Felicja Kajut Sędziowie: Sędzia NSA Anna Orłowska (spr.) Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak Protokolant Starszy sekretarz sądowy Wioleta Gładczuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2016 r. spraw ze skarg M. T. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 24 lutego 2016 r. nr [...], nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego oddala skargi.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta G., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27 listopada 2015 r., działając decyzją z dnia 23 grudnia 2015 r. nr [...] odmówił M. T. przyznania pomocy finansowej w postaci specjalnego zasiłku celowego z przeznaczeniem na żywność, leki, środki higieny, odzież, buty, opłaty za prąd i gaz, koszty przejazdu, koszty telefoniczne oraz koszty leczenia.

Ponieważ w dniu 1 grudnia 2015 r. M. T. złożyła kolejny, tożsamy w treści wniosek, Prezydent Miasta G., po jego rozpatrzeniu wydał w dniu 31 grudnia 2015 r. decyzję nr [...], w której także odmówił wnioskodawczyni przyznania pomocy finansowej w postaci specjalnego zasiłku celowego z przeznaczeniem na żywność, leki, środki higieny, odzież, buty, opłaty za prąd i gaz, koszty przejazdu, koszty telefoniczne oraz koszty leczenia.

Jako podstawę prawną wydanych decyzji wskazano art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 267) oraz art. 2, art. 8 ust. 3, art. 12, art. 17 ust. 2 pkt 1, art. 41 pkt 1 i art. 106 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r., poz. 163 ze zm.),

Organ ustalił, że M. T. jest osobą pozostającą w rodzinie składającej się z czterech osób. Dochód rodziny wnioskodawczyni przekroczył kryterium dochodowe (tj. 2056 zł.), wynosząc w każdym z miesięcy bezpośrednio poprzedzających złożenie wniosków 2559,28 zł. Jednocześnie ustalono, że rodzina jest w posiadaniu kwoty ponad 32 000 zł wypłaconej tytułem zaległego i bieżącego świadczenia pielęgnacyjnego. Organ pierwszej instancji wskazał, że po wnikliwym i szczegółowym przeanalizowaniu sytuacji życiowej i bytowej M. T. nie dał wiary jej oświadczeniom o prowadzeniu oddzielnego, jednoosobowego gospodarstwa domowego. Nie dano również wiary twierdzeniom, że K. T. z dnia na dzień pozbawił córkę środków do życia. W świetle powyższych okoliczności organ uznał, że dochód rodziny oraz pozostające w jej dyspozycji środki pieniężne dają możliwość zagospodarowania na bieżące wydatki. W ocenie organu w sprawie nie wystąpiły jednocześnie szczególnie uzasadnione przypadki zezwalające na udzielenie pomocy finansowej, o jakiej mowa w art. 41 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej, tj. pomocy osobie albo rodzinie o dochodach przekraczających kryterium dochodowe. Podkreślono, że przyznawanie specjalnych zasiłków celowych należy do zadań własnych gminy, w ramach których organy gminy są zobowiązane zaspokoić najbardziej pilne i konieczne potrzeby mieszkańców gminy. Środki finansowe Ośrodka przeznaczone na ten cel są jednocześnie znacznie ograniczone.