Wyrok WSA w Lublinie z dnia 13 maja 2016 r., sygn. I SA/Lu 1255/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) Sędzia WSA Andrzej Niezgoda Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 maja 2016 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne kwartały 2010 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej (organ), po rozpatrzeniu odwołania M. S. (podatniczka), utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. z dnia [...] (organ I instancji), określającą podatniczce kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za kolejne kwartały 2010 r. - od I do IV oraz nakładającą na podatniczkę obowiązek zapłaty kwot wykazanych jako podatek w wystawionych przez nią fakturach w poszczególnych kwartałach 2010 r. - od I do IV.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że w 2010 r. podatniczka wystawiła 12 faktur na rzecz Z. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T. (Z. ) oraz 11 faktur na rzecz Z. U. M. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością również w T. (ZUM). Zdaniem organu, z całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że podatniczka nie wykonała usług opisanych w ww. fakturach, a zatem faktury te są niezgodne z rzeczywistością, nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń w obrocie gospodarczym. Zakwestionowane faktury ogólnie opisują usługi, polegające na bieżących naprawach i przeglądach maszyn. Podatniczka nie zawierała pisemnych umów dotyczących świadczenia takich usług. Zatrudniała w analizowanym okresie czasu dwie osoby: K.. D. oraz W.. G.. Zostali oni przesłuchani w postępowaniu karnym przez funkcjonariuszy CBŚ KGP w związku z prowadzonym śledztwem, jak też w postępowaniu podatkowym. K.. D. zeznał, że podatniczki nigdy nie widział, może dwukrotnie rozmawiał z nią przez telefon. Przechodził z jednej firmy do drugiej, ale cały czas robił to samo i wykonywał polecenia D. L.. Podpisywał przedkładane mu umowy o pracę, jedynie formalnie zmieniające pracodawcę i o nic nie pytał. Nie wnikał dlaczego przechodzi z jednej firmy do drugiej. W istocie nic to nie zmieniało w jego sytuacji, jako pracownika. Wykonywał naprawy i przeglądy maszyn, ale po roku od wykonania tych czynności niszczył dokumentację. Podpisując umowę o pracę z podatniczką, w ogóle z nią nie rozmawiał ani bezpośrednio, ani telefonicznie. Przedłożył mu ją do podpisania C.. S.. K.. D. nie wiedział czy D. L. był pracownikiem także w firmie podatniczki. Razem z nim przy naprawach i przeglądach maszyn pracowali również Błasiak (imienia nie pamiętał) i W.. G.. Następnie W.. G. zeznał, że w firmie podatniczki pracował od maja 2009 r. do końca lutego 2010 r., a w dalszej kolejności był zatrudniony w ZUM i w Z.. We wszystkich tych firmach wykonywał tożsame prace. W okresie zatrudnienia u podatniczki polecenia wydawał mu K.. D.. Natomiast D. L., zatrudniony na stanowisku dyrektora produkcji w Z. zeznał, że bieżące prace remontowe wykonywali pracownicy Z., zaś poważniejsze naprawy realizowały firmy zewnętrzne, mieszczące się pod tym samym adresem (T. ul. [...]). Jednak nie wiedział jak nazywały się te zewnętrzne firmy i konkretnie kto oraz jakie prace wykonywał.