Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 5 maja 2016 r., sygn. I SA/Bk 1340/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz, Sędziowie sędzia WSA Andrzej Melezini, sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 maja 2016 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec, sierpień, październik, listopad i grudzień 2013 roku oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] czerwca 2015 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. określił M. K. (dalej powoływany także jako Skarżący) zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za sierpień i listopad 2013 r. w innej kwocie, aniżeli zostały zadeklarowane, za październik i grudzień 2013 r. określił zobowiązanie w tym podatku w miejsce zadeklarowanej nadwyżki naliczonego podatku od towarów i usług nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy i za lipiec 2013 r. określił zobowiązanie w tym podatku w miejsce zadeklarowanej nadwyżki naliczonego podatku od towarów i usług nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy.

Z uzasadnienia decyzji organu I instancji wynika, że Skarżący w zakresie podatku naliczonego zawyżył wartość netto podatku i podatek naliczony odpowiednio o kwoty [...] zł i o kwotę [...] zł łącznie za lipiec, sierpień, październik, listopad i grudzień 2013 r. wynikający z 11 faktur wystawionych przez F.U.H. M. mających dokumentować wykonanie usług docieplenia stropu i ścian, które to usługi zdaniem organu pierwszej instancji nie zostały faktycznie wykonane.

Po rozpatrzeniu odwołania Skarżącego, Dyrektor Izby Skarbowej

w B., decyzją z dnia [...] października 2015 r., nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że w okresie objętym kontrolą Skarżący prowadził działalność gospodarczą, pod nazwą M. K., polegającą na świadczeniu usług m.in. w zakresie wykonywania robót budowlanych i wykończeniowych. Inwestorzy, tj. D. S.A., C. Spółka z o.o. i B. S.A. realizowali określone budowy. Dwóch pierwszych skorzystało z systemu generalnego wykonawstwa przeprowadzonego przez spółkę P. S.A., która zawarła umowy z podwykonawcą ze Skarżącym. Natomiast firma B. S.A. sama bezpośrednio zawarła umowę z tym podwykonawcą. Następnie w sprawie ustalono, że Skarżący po podpisaniu umów z powyższymi firmami, zawarł cztery umowy z dalszym podwykonawcą, tj. F.U.H. M. Dowodami potwierdzającymi wykonanie tych umów miało być jedenaście faktur, jedenaście protokołów odbioru wykonanych robót oraz siedem dowodów wpłat KP.