Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2016 r., sygn. III SA/Wa 1191/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Agnieszka Cudna, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi T. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług kwoty podatku oraz nadwyżki podatku do przeniesienia na następny miesiąc za kwiecień 2012 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz T. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 3397 zł (słownie: trzy tysiące trzysta dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez organy podatkowe, Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego W. po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego wobec T.Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej "Skarżąca") w zakresie zasadności zwrotu różnicy w podatku od towarów i usług, wykazanego w deklaracji VAT-7 za kwiecień 2012 r. wszczął wobec Skarżącej postępowanie podatkowe w celu określenia prawidłowej wysokości kwot związanych z rozliczeniem podatku od towarów i usług za ten okres.

Decyzją z [...] listopada 2014 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego W. dokonał określenia prawidłowej wysokości kwot związanych z rozliczeniem podatku od towarów i usług za kwiecień 2012 r. Uzasadniając odwołał się do ustaleń poczynionych w toku kontroli, z których wynika, że Skarżąca prowadziła działalność gospodarczą w zakresie najmu powierzchni w szafach teleinformatycznych w tzw. Data Center (kolokacja), udostępniania Punktu Wymiany Ruchu (internetowego) PWR PLIX oraz dzierżawy łączy światowych. Skarżąca świadczyła usługi te wyłącznie na rzecz podmiotów niemających siedziby na terenie kraju. Dysponowała odpowiednio zabezpieczonymi pomieszczeniami w budynku "L." w W., gwarantującymi ciągłość zasilania, odpowiednią temperaturę i wilgotność, poziom zanieczyszczeń, antystatyczne podłogi, ochronę sprzętu i danych, nadzór i pomoc techniczną. W ocenie organu I instancji Skarżąca nieprawidłowo rozpoznawała miejsce świadczenia usług kolokacji na rzecz kontrahentów z innych państw członkowskich Unii Europejskiej oraz z państw trzecich, uznając za miejsce świadczenia tych usług miejsce siedziby usługobiorców. Organ I instancji stanął na stanowisku, iż faktury VAT wystawione przez Spółkę na rzecz kontrahentów mających stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, a dokumentujące opłaty za usługi kolokacyjne wyświadczone w kwietniu 2012r., które do tej pory nie były przedmiotem opodatkowania przez Stronę, winny uwzględniać sprzedaż usług na terytorium kraju ze stawką VAT 23%.