Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. I SA/Wa 1695/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska Sędziowie WSA Bożena Marciniak WSA Dariusz Pirogowicz (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi Z. K. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej oddala skargę

Uzasadnienie

Minister Skarbu Państwa decyzją z [...] sierpnia 2015 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] maja 2015 r. nr [...] o odmowie potwierdzenia Z. K. oraz J. K. prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez U. i T. S. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, tj. w miejscowości S., pow. [...], woj. [...] (obecnie [...]).

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

Przed Wojewodą [...] prowadzone było postępowanie w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami RP, wszczęte pierwotnie przed Starostą Powiatowym w N. w oparciu o wniosek złożony w 1988 r. przez J. K. - córkę i spadkobiercę U. i T. S.(post. SR w M. z [...].01.1999 r. [...]). Aktualnie postępowanie to, wobec niezakończenia go na gruncie dawnych regulacji prawnych, prowadzone było w trybie przepisów ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. - o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2014 r. poz. 1090), przywoływanej dalej jako: "ustawa zabużańska".

Wedle inicjatorki postępowania małżonkowie S. mieli być właścicielami położonej w miejscowości S. nieruchomości o pow. ok. 30 ha oraz znajdujących się na niej drewnianych budynków mieszalnych, krytych gontem i drewnianych budynków gospodarczych.