Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2016 r., sygn. II SA/Wa 1806/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska-Matusiak (spr.) Sędziowie WSA Anna Mierzejewska Janusz Walawski Protokolant starszy sekretarz sądowy Sylwia Rosińska-Czaykowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi R. G. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną do celów kolekcjonerskich oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] z [...] września 2015 r. Komendant Główny Policji, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a K.p.a. oraz art. 10 ust. 1, ust. 2 pkt 6, ust. 3 pkt 5 i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012, poz. 576 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania R. G. (dalej jako skarżący) od decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] nr [...] z [...] lipca 2015 r. przyznającej pozwolenie na 30 egzemplarzy broni palnej do celów kolekcjonerskich w postaci broni bocznego zapłonu z lufami gwintowanymi, o kalibrze do 6 mm, broni centralnego zapłonu z lufami gwintowanymi, o kalibrze do 12 mm, broni gładkolufowej oraz broni przystosowanej do strzelania wyłącznie przy pomocy prochu czarnego/dymnego, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia organ wskazał na następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Komendant Wojewódzki Policji w [...] decyzją, wydaną w drodze ponownego postępowania w związku z uchyleniem przez Komendanta Głównego Policji poprzedniej decyzji organu I instancji z dnia [...] marca 2014 r., nr [...], wydał skarżącemu pozwolenie na 30 egzemplarzy broni palnej do celów kolekcjonerskich w postaci broni bocznego zapłonu z lufami gwintowanymi, o kalibrze do 6 mm, broni centralnego zapłonu z lufami gwintowanymi, o kalibrze do 12 mm, broni gładkolufowej oraz broni przystosowanej do strzelania wyłącznie przy pomocy prochu czarnego/dymnego, ponieważ jest to broń wymieniona w art. 10 ust. 4 pkt 4 ustawy o broni i amunicji jako broń służąca do celów sportowych oraz jest ona objęta zwolnieniem z egzaminu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy z powodu zdawania przez skarżącego takiego egzaminu na podstawie odrębnych przepisów (skarżący uzyskał patent strzelecki oraz licencję PZSS). Organ podał, że skarżący żądał do celów kolekcjonerskich przyznania także prawa do posiadania pozostałych rodzajów broni, o których mowa w art. 10 ust. 4 ustawy o broni i amunicji, jednakże z powodu niezaliczenia egzaminu teoretycznego dotyczącego tych pozostałych rodzajów broni, organ I instancji nie mógł pozytywnie rozstrzygnąć sprawy w tej części, o czym przesądza przepis art. 17 ust. 3 prawa materialnego. Organ wskazał, że wyznaczył na 7 lipca 2014 r. egzamin ze znajomości przepisów dotyczących posiadania i używania broni oraz sprawdzenia umiejętności bezpiecznego posługiwania się bronią z wyłączeniem broni sportowej. Egzaminu tego skarżący nie zdał. Pomimo wyznaczenia terminu egzaminu poprawkowego na 1 sierpnia 2014 r., skarżący na egzamin ten nie stawił się stwierdzając, iż pierwszy egzamin był przeprowadzony niezgodnie z ustawą o broni i amunicji, ponieważ w części teoretycznej obejmował sprawdzenie znajomości przepisów dotyczących posiadania i używania broni oraz zagadnień wspólnych dla wszystkich rodzajów broni, co jest w jego przekonaniu niedozwolone. Z tego względu wniósł o unieważnienie egzaminu, dodając przy tym, iż osoby ubiegające się o broń sportową do celów kolekcjonerskich są zwolnione od egzaminu na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy o broni i amunicji. Postanowieniem z [...] sierpnia 2014 r. nr [...] Komendant Wojewódzki Policji w [...] odmówił uwzględnienia żądania skarżącego co do unieważnienia egzaminu wyjaśniając, iż jego zakres był zgodny z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 marca 2000 r. (Dz. U. 2000 r. nr 19, poz. 241 ze zm.) w sprawie egzaminu ze znajomości przepisów dotyczących posiadania broni oraz umiejętności posługiwania się bronią. Organ wskazał ponadto, iż w przygotowanych pytaniach testowych uwzględniono zwolnienie skarżącego z części egzaminu wynikającej z posiadania licencji PZSS. Organ wyznaczył skarżącemu kolejny termin egzaminu poprawkowego na 29 sierpnia 2014 r., jednakże skarżący nie stawił się również na ten egzamin. Następnie na jego wniosek postępowanie zostało zawieszone. Pismem z 9 grudnia 2014 r. skarżący zwrócił się po raz kolejny do organu I instancji o unieważnienie egzaminu z 7 lipca 2014 r., przedstawiając swoje zarzuty co do zakresu oraz obowiązku jego złożenia. Takie samo żądanie zawarte zostało w piśmie z 15 lutego 2015 r. W odpowiedzi na powyższe organ wyjaśnił, iż żądanie to zostało już rozpatrzone negatywnie 1 sierpnia 2014 r. Kwestię tę omówiono dodatkowo w piśmie z 27 stycznia 2015 r. 2 kwietnia 2015 r. do organu I instancji wpłynęło pismo skarżącego, w którym wniósł o podjęcie postępowania oraz zmodyfikował swój wniosek z 25 stycznia 2014 r. z 20 egzemplarzy broni palnej do celów kolekcjonerskich na 30. Podniósł w nim, iż ze względu na posiadanie patentu strzeleckiego w dyscyplinach pistolet, karabin i strzelba gładkolufowa na podstawie art. 16 ust. 2 oraz art. 30 ust. 1b ustawy o broni i amunicji jest zwolniony od egzaminu przed organem Policji. Do pisma dołączył patent strzelecki potwierdzający jego kwalifikacje do uprawiania sportu strzeleckiego oraz licencję PZSS ważną na 2015 r. Pismem z 10 kwietnia 2015 r. organ I instancji zawiadomił skarżącego, że zebrany materiał dowodowy pozwala uwzględnić jego żądanie