Wyrok WSA w Krakowie z dnia 22 kwietnia 2016 r., sygn. I SA/Kr 348/16

|Sygn. akt I SA/Kr 348/16 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 22 kwietnia 2016 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Ewa Michna, Sędziowie: WSA Paweł Dąbek, WSA Jarosław Wiśniewski (spr.), Protokolant st. sekretarz: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2016 r., sprawy ze skarg S.B. ( w imieniu własnym i jako następca prawny E. B.) oraz B.B. (jako następca prawny E. B.), na postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 13 grudnia 2012 r. Nr [...],[...],[...],[...], w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, , , - s k a r g i o d d a l a -,

Uzasadnienie

Postanowieniami z dnia 13 grudnia 2012r. nr [...] oraz [...] Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził wobec S. B. oraz E. B. uchybienie terminowi do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 6 grudnia 2011r. nr [...] (dot. S. B.) oraz decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 11 czerwca 2012r. nr [...] (dot. E. B.) w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2009r. W uzasadnieniu tych postanowień organ podał, że decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 6 grudnia 2011r. została doręczona w dniu 26 grudnia 2011r. w trybie art. 150 Ordynacji podatkowej (doręczenie zastępcze). Zatem odwołanie złożone w dniu 12 października 2012r. wniesione zostało po upływie ustawowego czternastodniowego terminu. Natomiast decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 11 czerwca 2012r. została doręczona w dniu 26 czerwca 2012r. również w trybie art. 150 Ordynacji podatkowej (doręczenie zastępcze). Zatem odwołanie złożone w dniu 12 października 2012r. również wpłynęło po upływie terminu

Z kolei postanowieniami z dnia 13 grudnia 2012r. nr [...] oraz [...] Dyrektor Izby Skarbowej odmówił S. B. oraz E. B. przywrócenia terminu do wniesienia odwołania na w/w decyzje. W uzasadnieniu tych postanowień organ podał, iż S. B. oraz E. B. złożyli wnioski o przywrócenie terminu pismami z dnia 12 października 2012r., podnosząc w nich, iż zaskarżone decyzje nie zostały doręczone podatnikowi, a jedynie przyjęto fikcję prawną doręczenia (art. 150 § 2 Ordynacji podatkowej). Fikcja ta została przyjęta, pomimo, że organ podatkowy dysponował informacjami tj. zgodnymi zeznaniami świadków, że S. B. oraz E. B. mieszkają na stałe w S., a zatem nie przebywają pod adresem, na który zostały wysłane decyzje. W ocenie wnioskodawców zastosowanie takiej formy doręczenia stało w opozycji do zasad postępowania podatkowego sformułowanych w art.121 § 1, art.122 (w toku postępowania nie wyjaśniono faktów - nie ustalono poprawnie miejsca zamieszkania podatnika) i art. 125 § 1 Ordynacji podatkowej. Powyższe skutkowało niezapewnieniem prawa czynnego udziału strony w postępowaniu (naruszenie art. 123 § 1 Ordynacji podatkowej) i w związku z tym strona bez swej winy nie wzięła udziału w toczącym się postępowaniu. Dyrektor Izby Skarbowej rozpatrując w/w wnioski stwierdził, że argumenty w nich zawarte nie stanowią przesłanki do pozytywnego rozpatrzenia wniosków, gdyż przedmiotowe decyzje zostały doręczone prawidłowo, na adres zamieszkania S. B. i E. B., tj. L. [...]. Z informacji uzyskanej z Urzędu Miejskiego oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. ustalono, iż podatnicy są zameldowani na pobyt stały w miejscowości L. numer domu [...] i nigdy nie dokonywali wymeldowania, natomiast z ZUS pobierają emerytury, która przekazywana jest na konto w banku w Polsce (oddział w G.), a korespondencja wysyłana jest na adres L [...]. Mimo twierdzeń najbliższej rodziny (syna i wnuków) oraz krewnych, iż od około 20 lat (S. B.) i 30 lat (E. B.) przebywają w S. żadna z przesłuchiwanych osób nie ujawniła adresu pobytu podatników, a ci nigdy nie dokonywali zgłoszenia faktu wyjazdu za granicę na okres dłuższy niż 2 miesiące, mimo ciążącego na nich obowiązku wynikającego z ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych z dnia 10.04.1974r. Nie dokonywali również aktualizacji swoich danych rejestracyjnych w Urzędzie Skarbowym ani w organie rentowym.