Wyrok WSA w Krakowie z dnia 26 kwietnia 2016 r., sygn. II SA/Kr 194/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel Sędziowie: WSA Mariusz Kotulski WSA Beata Łomnicka (spr.) Protokolant: sekr. sądowy Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia 8 grudnia 2015 r., znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania ostatecznej decyzji z naruszeniem prawa skargę oddala

Uzasadnienie

II SA/Kr 194/16

Uzasadnienie

Wojewoda [....] decyzją z dnia 8 grudnia 2015 r. znak [....] , wydaną na podstawie art. 138 §1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r.,poz. 267ze zm, dalej k.p.a.) w zw. z art.80 usta.1 pkt 12, art.81 ust. 1pkt 2, art. 82 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (DZ.U z 2013 r., poz. 1409ze zm, dalej u.p.b) po rozpatrzeniu odwołania A.K. od decyzji Starosty L. z dnia 28 sierpnia 2015 r. znak: [....] , wydanej w wyniku wznowienia postępowania - w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, przyłącz wodociągowego, przyłącza kanalizacyjnego, budynku garażu na działce [....] położonej w miejscowości P. gm. [....] - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Powyższe rozstrzygnięcie oparte zostało na następujących ustaleniach faktycznych:

Starosta L. decyzją z dnia 05.09.2011 zatwierdził projekt budowalny i udzielił M.J. i T. J. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego na działce nr [....] wraz z garażem, przyłączem wodociągowym i kanalizacyjnym.

A.G. wystąpiła z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego wyżej powołaną decyzją, wskazując jako podstawę art. 145 par. 1 pkt 4 kpa.

Starosta L. postanowieniem z dnia 5.11.2013 r. odmówił wznowienia postępowania, które w następstwie rozpoznania odwołania A.K. zostało uchylone postanowieniem Wojewody [....] z dnia 7.03.2014 roku.

W ramach ponownie rozpatrzonej sprawy Starosta L. wznowił postępowanie, a następnie decyzją z dnia 6.05.2014 r. odmówił uchylenia własnej ostatecznej decyzji z dnia 5.09.2011 r. i umorzył postępowanie wznowieniowe jako bezprzedmiotowe wskazując w uzasadnieniu, że A.K. nie przysługiwało prawo do zainicjowania postępowania nadzwyczajnego ani przymiot bycia stroną postępowania, ponieważ jej działka nie znajduje się w strefie oddziaływania inwestycji. Skarżąca odwołując się od powyższej decyzji podniosła, że stanowisko organu jest błędne, ponieważ dowody w sprawie (projekt zagospodarowania działki, dokumenty dołączone do akt sprawy) świadczą o tym, że inwestor zamierza objąć toczącym się postępowaniem również kwestię doprowadzenia przyłącza energetycznego, które według planu przebiegać będzie przez działkę A. K. wobec czego nie sposób odmówić jej przymiotu postępowania w sprawie. Wojewoda [....] decyzją z dnia 14.09.2014 r. uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej jej pkt II i orzekł o braku podstaw do umorzenia wznowionego administracyjnego w przedmiotowej sprawie, w pozostałej zaś części utrzymał zaskarżona decyzję w mocy. Na tę decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosła A.K. Wojewoda [....] uwzględniając skargę w całości, decyzją wydaną w dniu 04. 11. 2014 r., uchylił swoją decyzję z dnia 14.09. 2014 r. oraz na podstawie art. 138 par.1 pkt 1 kpa uchylił decyzję Starosty L. z 6.05.2014 r., oraz działając na podstawie art. 151 § 2 w zw. z art. 146 § 2 kpa stwierdził, że decyzja starosty z dnia 05.09.2011 r. została wydana z naruszeniem prawa. Organ podniósł w uzasadnieniu, że stanowisko organu I instancji nie przyznające A.K. przymiotu strony w postępowaniu zakończonym decyzją ostateczną (05.09.2011) jest błędne i stanowi naruszenie art. 10 kpa i art. 28 § 2 u.p.b., nie zgodził się jednak z zarzutem skarżącej mówiącym, że planowana inwestycja narusza przepisy Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12.04.2002 r. ,,ws. warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie". Oceniając zebrany materiał dowodowy Wojewoda stwierdził, że pomimo, iż decyzja z dnia 05.09.2011 r. została wydana z naruszeniem prawa, w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść tylko taka decyzja, która w swej istocie odpowiadałaby decyzji dotychczasowej, wobec czego na mocy art. 146 § 2 kpa nie uchylił decyzji Starosty z dnia 05.09.2011 r.