Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. II SA/Gl 12/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.),, Sędzia WSA Artur Żurawik, Protokolant specjalista Ewa Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi [A] Sp. z o.o. w O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, w wyniku wznowienia postępowania, decyzji ustalającej wysokość opłaty za czynności geodezyjne 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia [...] r. nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącej Spółki kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] z dnia [...] r. Starosta [...] na wniosek "A" Sp. z o.o. w O. ustalił wysokość opłaty za korzystanie z zasobu geodezyjnego na kwotę 3.213,00 zł. W podstawie tej decyzji przywołał art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tjedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.) art. 60 pkt 7 oraz art. 61 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), a w uzasadnieniu wyjaśnił, że wysokość tej opłaty ustalona została zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego (Dz.U. z 2004 roku, nr 37, poz. 333).

Pismem z dnia 12 sierpnia 2014 r., reprezentowane przez pełnomocnika "A" Sp. z o.o. w O. wystąpiło o wznowienie postępowania zakończonego wymienioną powyżej decyzją Starosty [...] z dnia [...] r., a to z uwagi na fakt, iż wyrokiem z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt K 30/12, uznano, że art. 40 ust. 5 pkt 1b ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne jest niezgodny z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. W wyroku wskazano, że przepis ten traci moc obowiązującą z upływem 12 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, czyli w tym przypadku w dniu 12 lipca 2014 r. Regulacja ta stanowiła delegację ustawową do wydania m.in. wymienionego powyżej rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 r. Trybunał wielokrotnie wskazywał, że rozporządzenie oparte na niekonstytucyjnym przepisie dzieli los ustawowego przepisu zawierającego delegację do jego wydania. Nie może bowiem funkcjonować w obrocie rozporządzenie nie mające "punktu zaczepienia" w ustawie. Rozporządzenie oparte na niekonstytucyjnym przepisie prawnym jest również niezgodne z Konstytucją. Skoro w dniu 12 lipca 2014 r. utracił moc obowiązującą przepis art. 40 ust. 5 pkt 1 lit b ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, to w tej samej dacie przestało też obowiązywać rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 r.