Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 17 marca 2016 r., sygn. IV SA/Wr 723/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Lidia Serwiniowska, Sędziowie sędzia NSA Henryk Ożóg, sędzia NSA Julia Szczygielska (sprawozdawca), Protokolant Aleksandra Markiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 17 marca 2016 sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego I. oddala skargę w całości; II. przyznaje od Skarbu Państwa -Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na rzecz adwokata L. S. kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych w tym 23 % VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie skarżącej z urzędu.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] sierpnia 2015r., Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. (dalej organ II instancji, odwoławczy), utrzymało w mocy, wydaną z upoważnienia Prezydenta W., decyzję Specjalisty pracy socjalnej w Zespole Terenowej Pracy Socjalnej nr [...] Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. (dalej organ I instancji) z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...], odmawiającą przyznania A. K. (dalej skarżąca, strona) zasiłku celowego na dofinansowanie kosztów wynajęcia pokoju oraz zakupu szafy,

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podano, że organ I instancji decyzją administracyjną z dnia [...] lipca 2015 r., po rozpatrzeniu żądań skierowanych do niego w lipcu 2015r., odmówił przyznania skarżącej zasiłku celowego na dofinansowanie kosztów wynajęcia pokoju oraz zakupu szafy. Skarżąca złożyła w ustawowym terminie odwołanie od powyższej decyzji. Wskazując na swoją sytuację osobistą, oświadczyła m.in., że potrzebuje spokoju, dlatego zwraca się " do MOPSU o wynajęcie pokoju".

W wyniku rozpatrzenia odwołania organ II instancji zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji, wskazując, że według art. 39 ust. 1-2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r., poz. 163 ze zm.; dalej jako "u.p.s."), zasiłek celowy może być przyznany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej, w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu. Na gruncie przytoczonej regulacji Kolegium zauważyło, że okoliczności, określone w art. 39 ust. 2 u.p.s., których wystąpienie uprawnia do przyznania zasiłku celowego, wskazane zostały przez ustawodawcę jedynie przykładowo. Przyjęło zatem, że również każda inna potrzeba, o ile będzie potrzebą niezbędną, może stanowić podstawę przyznania uprawnienia w postaci tego rodzaju świadczenia. Jednakże ocenę okoliczności uzasadniających przyznanie zasiłku celowego pozostawiono w gestii organu administracji, orzekającego o przyznaniu zasiłku celowego, a który to organ orzeka w warunkach uznania administracyjnego. Z przepisów art. 39 ust. 1-2 u.p.s. nie wynika zatem indywidualne roszczenie o przyznanie pomocy społecznej w formie zasiłku celowego, w tym zasiłku w określonej kwocie. Dalej wskazano, że osoby ubiegające się o przyznanie zasiłku celowego muszą, więc liczyć się z tym, że nie każdy ich wniosek i nie w pełnym zakresie zostanie automatycznie uwzględniony. Podkreślono, że według art. 8 ust. 1 pkt 1 u.p.s., w związku z § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 2012 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U. z 2012r., poz. 823), prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 542 zł. Dalej organ odwoławczy powołując się na dotychczasowe ustalenia i dokumenty znajdujące się w aktach sprawy wskazał, że skarżąca (lat [...]) nie ma dzieci. Jest czasowo zameldowana pod adresem pobytu (do dnia 10 lipca 2018 r.). Mieszka z rodzicami w lokalu socjalnym, ale prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, co ustalono w trakcie wywiadu środowiskowego. Zajmuje jeden pokój, (który jest wyłącznie do jej dyspozycji), ma dostęp do kuchni, toalety i łazienki. Rodzice nie pomagają skarżącej finansowo, co też wykazano w kwestionariuszu wywiadu środowiskowego. Kolegium zaznaczyło przy tym, że skarżąca nie partycypuje w kosztach utrzymania mieszkania. Koszty te ponoszą jej rodzice. Rodzice oświadczyli także, że strona "bez pytania korzysta z ich żywności". Skarżąca legitymuje się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (do dnia 30 września 2016 r.). Na jej dochód składają się: zasiłek pielęgnacyjny, zasiłek stały i dochód z prowadzonej działalności gospodarczej (44 zł - zgodnie z oświadczeniem strony). Z kwestionariusza rodzinnego wywiadu środowiskowego wynika, że zasiłek pielęgnacyjny został przyznany skarżącej w kwocie 153 zł, na okres od dnia 1 września 2013 r. do dnia 30 września 2016 r. W czerwcu 2015 r. udzielono jej pomocy w formie zasiłku celowego, a także wydano skierowanie do PCK po żywność. Skarżącej przysługuje także zasiłek stały (w czerwcu 2015 r. w wysokości 189 zł, a od lipca 2015 r. w wysokości 345 zł - decyzja z dnia [...] lipca 2015r., Nr [...]). Nadto organ pierwszej instancji przyznał stronie, decyzją z dnia [...] lipca 2015 r., Nr [...]), zasiłek celowy w kwocie 300 zł, z przeznaczeniem na dofinansowanie zakupu środków czystości, odzieży i obuwia.