Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 lutego 2016 r., sygn. I SA/Wr 1834/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Gawlak - Nowakowska, Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Sędzia WSA Ewa Kamieniecka (sprawozdawca), Protokolant: starszy referent sądowy Magdalena Dworszczak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 lutego 2016 r. sprawy ze skargi A. spółki z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia 14 sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji dotyczącej podatku akcyzowego za marzec 2005 r oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A. sp. z o. o. w P (dalej: spółka, strona skarżąca) jest decyzja z dnia 14 sierpnia 2015 r., Nr [...], którą Dyrektor Izby Celnej we W. (dalej: organ odwoławczy, organ drugiej instancji) utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. (dalej: organ pierwszej instancji) z dnia 26 maja 2015 r. Nr [...] odmawiającą uchylenia ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia 24 sierpnia 2010 r. Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za marzec 2005 r.

Z akt sprawy wynika, że ostateczna decyzja Dyrektora Izby Celnej we W. dotycząca określenia podatku akcyzowego była przedmiotem zaskarżenia do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który wyrokiem z dnia 16 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1287/10 skargę strony oddalił. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 17 września 2013 r., sygn. akt I GSK 1524/11, oddalił skargę kasacyjną strony na wskazany wyrok.

Pismem z dnia 20 marca 2015 r. spółka złożyła wniosek o wznowienie postępowania podatkowego zakończonego ww. decyzją ostateczną w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 lutego 2015 r. sygn. akt SK 14/12. Organ pierwszej instancji po wznowieniu postępowania odmówił uchylenia decyzji. Wskazał organ podatkowy, że powołany przez stronę wyrok Trybunału Konstytucyjnego (dalej również powoływany jako: TK) dotyczył przepisów, które nie miały zastosowania w rozpoznawanej w sprawie, ponieważ decyzja, której uchylenia domaga się strona dotyczyła marca 2005 r., a więc okresu kiedy przepisy co do których rozstrzygał Trybunał Konstytucyjny nie obowiązywały. Trybunał Konstytucyjny w wyroku orzekł, że § 6 ust. 5 w związku z § 5 pkt 1, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r., oraz z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 27, poz. 269, Nr 98, poz. 885, Nr 125, poz. 1065 i Nr 216, poz. 1829 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 780, Nr 137, poz. 1305, Nr 145, poz. 1407 i Nr 187, poz. 1828) w zakresie, w jakim dotyczy przypadków nieświadomego przyjęcia przez sprzedającego oświadczenia o przeznaczeniu nabywanego oleju na cele opałowe zawierającego nieprawdziwe dane, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 2 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Przepisy, co do których orzekał Trybunał Konstytucyjny obowiązywały do 31 grudnia 2003 r., a sprawa dotyczy 2005 r. Stwierdził organ podatkowy, że wznowienie postępowania w trybie art. 240 § 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015, poz. 613 ze zm., dalej: O.p.) dotyczy wyłącznie sytuacji, kiedy w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego konkretny mający zastosowanie w danej sprawie przepis okaże się niezgodny z Konstytucją. Natomiast okoliczność, że przepis zastosowany w sprawie ma tożsame czy podobne brzmienie do przepisu objętego wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego, nie pozwala na uznanie, że wystąpiła przesłanka uzasadniająca zastosowanie art. 240 § 1 pkt 8 O.p.