Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 stycznia 2016 r., sygn. II SA/Wr 738/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Olga Białek Sędziowie: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (spr.) Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Protokolant Natalia Galewicz po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Trzebnicy z dnia 19 czerwca 2015 r. nr VI/80/15 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 78 obręb wsi Marcinowo I. stwierdza nieważność § 3 pkt 3 lit. d we fragmencie "itp." oraz § 18 zaskarżonej uchwały a także załącznika graficznego w zakresie obszaru 1MN; II. zasądza od Gminy Miejskiej w Trzebnicy na rzecz Wojewody Dolnośląskiego kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewoda Dolnośląski jako organ nadzoru nad działalnością gminną zaskarżył na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.) uchwałę Rady Miejskiej w Trzebnicy z dnia 19 czerwca 2015 r. Nr VI/80/15 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 78 obręb wsi Marcinowo, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w części i zarzucając podjęcie: § 3 pkt 3 lit. d we fragmencie "itp." z istotnym naruszeniem art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (j.t. Dz. U. z 2015 r. poz. 199 ze zm.), zwanej dalej "u.p.z.p." w związku z § 4 pkt 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r. Nr 164, poz. 1587), zwanego dalej "rozporządzeniem", a także w związku z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.); § 18 i załącznika graficznego w zakresie obszaru 1MN z istotnym naruszeniem art. 28 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 2 pkt 3 ustawy w związku z art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (j.t. Dz. U. z 2013 r. poz. 1232 ze zm.), zwanej dalej "POŚ". W uzasadnieniu skargi Wojewoda podniósł ponadto, że w rozpatrywanym przypadku mamy do czynienia z niejasnym sformułowaniem § 3 pkt 3 lit. d zaskarżonej uchwały, z którego nie wynika w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości jakie elementy nie podlegają ogólnej definicji "nieprzekraczalnej linii zabudowy". Wyliczenia zawartego w § 3 pkt 3 nie można uznać za definicję zakresową, o jakiej mowa w § 153 załącznika nr 1 do rozporządzenia Prezesa Rady ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. z 2002 r. Nr 100, poz. 908), nie wskazuje ona bowiem w pełni definiowanego zakresu. Ponadto, jak wskazał Wojewoda, rolą organu stanowiącego gminy jest wskazanie, które z obszarów należą do poszczególnych rodzajów terenów, o których mowa w art. 113 ust. 2 pkt 1 POŚ, zaś miejscowy plan ma za zadanie przyporządkować tereny o różnych funkcjach lub różnych zasadach zagospodarowania do poszczególnych rodzajów terenów określonych w w/w przepisie. Rada Miejska, wprowadzając do planu miejscowego postanowienia dotyczące ochrony akustycznej, powinna odnieść się do przeznaczenia podstawowego każdego odrębnego terenu, oznaczonego odrębnym symbolem na rysunku planu. Analizowanie powyższych przepisów POŚ wyłącznie w kontekście "przeważającego rodzaju terenu" dla całego planu, jak to uczyniła Rada, stanowi istotne naruszenie art. 114 ust. 1 POŚ. W tym stanie rzeczy uzasadnione jest wnioskowanie o stwierdzenie nieważności § 18, a także załącznika graficznego zaskarżonej uchwały w zakresie obszaru 1MN ze względu na fakt nieujęcia terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (MN) w katalogu obszarów, które zgodnie z przepisami dotyczącymi ochrony środowiska powinny zostać objęte ochroną przed hałasem. Organ zwrócił również uwagę, że dokonując zaopiniowania projektu uchwały RDOŚ we Wrocławiu wskazał organowi na brak ustaleń planu w zakresie ochrony akustycznej terenu objętego symbolem 1MN.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00