Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 2 października 2009 r., sygn. II SA/Po 1068/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Protokolant st. sekretarz sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2009 r. sprawy ze skargi B. G. na uchwałę Rady Miasta P. z dnia [...] 2008 roku nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność uchwały nr [...] Rady Miasta P. z dnia [...]r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta P. w rejonie ulicy Z. w zakresie postanowień dotyczących terenów oznaczonych symbolem [...] 2. w pozostałym zakresie skargę oddala 3. określa, że zaskarżona uchwała nie może być wykonana w zakresie postanowień dotyczących terenów oznaczonych symbolem [...] 4. zasądza od Rady Miasta P.na rzecz skarżącej kwotę [...] zł (....) tytułem zwrotu kosztów postępowania /-/A. Łaskarzewska /-/W. Batorowicz /-/ B. Drzazga

Uzasadnienie

B.G. wniosła do sądu administracyjnego skargę na Uchwałę Rady Miasta Piły nr XXIV/287/08 z dnia 24.06.2008 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Piły w rejonie ulicy [...] (Dz.Urz. Woj. Wlkp. nr 138, poz. 2532 - dalej Miejscowy Plan). Granice obszaru objętego Miejscowym Planem wyznaczone zostały liniami rozgraniczającymi - ul. [...] i [...] terenami zamkniętymi X oraz rzeką [...] (§1 ust. 2). Na obszarze objętym Miejscowym Planem położona jest m.in. działka nr [...], na której posadowiony jest budynek, którego właścicielką jest B. G .

Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego Miejscowego Planu w całości. W ocenie B. G. uchwała Rady Miasta Piły nr XXIV/287/08 została podjęta z istotnym naruszeniem prawa. Skarżąca wyjaśniła, że w Miejscowym Planie zmieniono podstawowe i ważne funkcje terenu objętego planem, w szczególności zaś zmieniono funkcję jej nieruchomości i terenów sąsiednich. Przekształcenie funkcji nastąpiło bez zgody skarżącej, choć zmiany te ograniczają jej swobodę dysponowania nieruchomością, a przyjęte uregulowania naruszają jej interes prawny, jako właściciela nieruchomości. W dalszej kolejności B. G. podniosła, że postanowienia Miejscowego Planu ograniczają jej dojazd do nieruchomości. W ocenie skarżącej wąskim wjazdem nieposiadającym przelotu w linii prostej nie będzie mogła ona dojechać do nieruchomości celem dowozu opału, choć dotąd było to możliwe. Postanowienia Miejscowego Planu winny być sformułowane w sposób jednoznaczny i jasny, tymczasem w znacznej mierze są one niezrozumiałe i nielogiczne. Skarżąca w skazała, że w § 8 ust. 2 Miejscowego Planu zakazuje się zabudowy budynkami nie wskazując jednocześnie funkcji tego terenu. Z kolei § 7 ust. 1 Miejscowego Planu stoi w sprzeczności z zapisami § 20 pkt 3 tej uchwały, bowiem zezwala się jedynie na sytuowanie 1 budynku garażowego (§7) i jednocześnie wskazuje, że na każde mieszkanie ustala się nie mniej niż 1 miejsce postojowe lub 1 garaż na mieszkanie (§ 20). Za niewystarczający - w ocenie skarżącej - należy również uznać zapis § 5 ust. 2 Miejscowego Planu stanowiący, że ustalone zostały dopuszczalne poziomy hałasu, zgodnie z przepisami o środowisku. Jest to, bowiem zapis lakoniczny i niewystarczający. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. nr 80, poz. 717 ze zm. - dalej upzp) w miejscowym planie określa się obowiązkowo zasady ochrony środowiska, co w niniejszej uchwale uczyniono - wg skarżącej - niewłaściwie. Zaskarżony Miejscowy plan zawiera wiele postanowień naruszających ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz pozbawiony jest wielu koniecznych elementów, o których mowa w art. 15 upzp w zw. z § 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26.08.2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. nr 164, poz. 1587). Dookoła działki skarżącej zlokalizowano funkcje uciążliwe w stosunku do funkcji mieszkaniowej, nie przewidując chociażby pasów zieleni zapewniających ochronę przed hałasem oraz bezpośredniej zabudowy na granicy. Skarżąca podniosła również, że z uwagi na ustalenie wysokiej renty planistycznej zmiana funkcji jej nieruchomości stanowi naruszenie jej interesu prawnego i jest zagrożeniem dla dysponowania przez nią tą nieruchomością.