Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 grudnia 2015 r., sygn. II SA/Po 808/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi M. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] lipca 2015 r. Nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy; I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy P. z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącego kwotę 500,- (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lutego 2015 r., nr [...], Wójt Gminy P. na podstawie art. 54 ust. 4 i art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm., dalej: "u.p.z.p.") oraz art. 59 ust. 1 u.p.z.p. w zw. z art. 4 ust. 2 pkt 2 u.p.z.p., a także art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm., dalej: "k.p.a.") ustalił na rzecz R. P. warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku usług turystyki (domu wczasowo-wypoczynkowego) na terenie działek nr [...], [...], [...] i [...], położonych w P.

W uzasadnieniu organ I instancji omówił dotychczasowy przebieg sprawy, wskazując na kilkakrotną weryfikację wydanych przez niego rozstrzygnięć w administracyjnym toku instancji. Następnie Wójt Gminy P. wyjaśnił, że wnioskiem z dnia [...] lipca 2013 r. inwestor wystąpił o ustalenie warunków zabudowy dla przedmiotowej inwestycji. Teren inwestycji oznaczony był w poprzednio obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z dnia 27 czerwca 1991 r. (Dz. Urz. Woj. Konińskiego Nr 6, poz. 54) jako teren ogólnodostępnego ośrodka sportu i rekreacji. Aktualnie dla tego obszaru nie obowiązuje żaden miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy P. z dnia [...] kwietnia 1998 r. rozważa nieruchomość inwestora została oznaczona jako teren rekreacji. Z kolei w ewidencji gruntów i budynków działka nr [...] jest oznaczona jako grunty rolne zabudowane (B-R, klasa VI), a pozostałe działki jako teren zabudowy innej (Bi). W konsekwencji wykonano dla omawianego przedsięwzięcia analizę urbanistyczną, wyznaczajac obszar analizowany na mapie zasadniczej w skali 1:1.000, co odpowiada § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588). Za front działki przyjęto stronę północną, przylegającą do drogi gminnej na działce nr [...], wobec czego szerokość, o jakiej mowa w wymienionych przepisach wynosiła 42 m. W tak zakreślonym obszarze analizowanym występuje zabudowa usługowa: obiekty hotelarskie i gastronomiczne - działki nr [...], [...], [...], [...] i [...]; obiekty turystyki - działka nr [...]; obiekty letniskowe - na większości pozostałych działek. Zabudowa o 3 kondygnacjach znajduje się na działkach nr [...], [...], [...], [...], [...] i [...]. Organ I instancji ustalił ponadto, że w obszarze analizowanym brak jest uporządkowanej linii zabudowy. Dla przedmiotowego przedsięwzięcia wyznaczono zatem linię zabudowy jako przedłużenie linii istniejących budynków na działce nr [...] (linia północna) i nr [...] (linia wschodnia), czyli od strony dróg gminnych na działkach nr [...] i [...]. Zróżnicowany okazał się również wskaźnik wielkości powierzchni zabudowy, wynoszący od 0,6% (działka nr [...]) do 32% (działka nr [...]). Dla omawianej inwestycji ustalono rozważany parametr na maksymalnie 20% powierzchni działek nr [...], [...], [...] i [...]. Przyjmując za front działki stronę północną szerokość elewacji frontowej ustalono na 25 m. Z kolei wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej została określona na 7,50 m, co odpowiada średniej wartości tego parametru w obszarze analizowanym. Wysokość kalenicy planowanego obiektu budowlanego powinna wynosić maksymalnie 10 m nad poziomem terenu. Z uwagi na różnorodność geometrii dachu, poruszana inwestycja powinna mieć dach o kącie nachylenia wynoszącym od 0° do 25°. Organ I instancji wskazał przy tym, że planowane przedsięwzięcie kontynuuje sposób zagospodarowania sąsiednich nieruchomości, gdyż w otoczeniu terenu inwestycji znajdują się budynki rekreacji indywidualnej (letniskowe), usługowe oraz obiekty hotelarskie i gastronomiczne. Tym samym należy uznać, że wszystkie wymogi z art. 61 ust. 1 u.p.z.p. zostały spełnione, wobec czego organ administracji publicznej był zobligowany do wydania pozytywnej dla inwestora decyzji o warunkach zabudowy.