Wyrok WSA w Łodzi z dnia 16 grudnia 2015 r., sygn. I SA/Łd 993/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Cezary Koziński Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.) Protokolant: Sekretarz sądowy Agnieszka Kerszner po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi R. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od stycznia do października 2012 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. decyzją z dnia [...]. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia [...], którą określono R. P. zobowiązanie podatkowe w podatku VAT za okresy od stycznia do października 2012 r.

Z akt sprawy wynika, że organ kontroli skarbowej stwierdził nieprawidłowości w rozliczeniach podatnika z tytułu podatku VAT za miesiące styczeń - październik 2012 r., po czym określił R. P. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za owe miesiące 2012 r. W uzasadnieniu decyzji organ kontroli skarbowej podniósł, że R. P. w kontrolowanym okresie odliczał od podatku należnego podatek naliczony wynikający z faktur, które nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych (zakupu paliwa), a wystawionych przez Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe A, M. 35, K.

W odwołaniu podatnik zarzucił naruszenie:

- art. 188, art. 180 § 1, art. 191, art. 187 § 1, art. 121 § 1 oraz art. 123 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 613 ze zm.), poprzez nieuwzględnienie żądania strony i nieprzeprowadzenie wnioskowanych dowodów, mimo że ich przeprowadzenie mogło przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a tym samym zaniechanie podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy;

- art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r., nr 54, poz. 535 ze zm.), w związku z art. 167, art. 168 lit.a, art. 178 lit a, art. 220 pkt 1 oraz art. 226 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, poprzez jego zastosowanie bez udowodnienia, że faktury wystawione przez A. N. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane, oraz że podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć, że transakcja mająca stanowić podstawę prawa do odliczenia podatku naliczonego wiązała się z przestępstwem popełnionym przez wystawcę faktury lub inny podmiot działający na wcześniejszym etapie obrotu.