Wyrok WSA w Krakowie z dnia 15 grudnia 2015 r., sygn. II SA/Kr 742/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Darmoń Sędziowie : WSA Aldona Gąsecka- Duda (spr.) WSA Renata Czeluśniak Protokolant : sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi ze skargi A. sp. z o.o. w K. oraz B. sp. z o.o. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 23 sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I Instancji II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżących - A. sp. z o. o w K. oraz B. sp. z o.o w W. kwotę 1480 (jeden tysiąc czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia 9 lutego 2012 r., znak: [...], stwierdziło nieważność decyzji własnej z dnia 5 listopada 2007 r., znak: [...] oraz decyzji Prezydenta Miasta z dnia 30 kwietnia 2007 r. Nr [...], orzekającej o ustaleniu warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. "Przebudowa dachu w budynku frontowym oraz przebudowa, rozbudowa i nadbudowa budynku oficyny z przeznaczeniem na apartamenty mieszkalne, z garażem podziemnym, na terenie działki nr [...], obr. [...] przy ul. M. w K.". W podstawie prawnej rozstrzygnięcia powołało art. 40 ust. 1, art. 42 ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednol. Dz. U. z 1999 r. Nr 89, poz. 415) w zw. z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), art. 5 i art. 8 Konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską podpisanego w Warszawie w dniu 28 lipca 1993 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 51, poz. 318) oraz art. 107 § 3 i art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

W uzasadnieniu powyższego Kolegium wskazało, że wniosek o stwierdzenie nieważności wymienionych wyżej decyzji złożył w dniu 13 lipca 2011 r. "K" " [...]" ([...]) w K.. We wniosku podano, że budynek zakonny klasztoru znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie inwestycji, a jej realizacja zagraża przeznaczeniu i istocie zakonu, jako miejscu kultu religijnego o charakterze klauzurowym. Klasztor powoływał się na przepisy Konkordatu o ochronie kultu publicznego oraz na nadrzędny charakter tego aktu prawnego. Zdaniem wnioskodawcy, planowana nadbudowa zwiększy wysokość kamienicy i spowoduje, że widok na zabudowania klasztoru, w tym dziedziniec wewnętrzny, naruszy jego klauzurowy charakter. Klasztor przedłożył dokumenty, z których wynika, że [...] są zakonem o klauzurze papieskiej. Obejmuje ona cały dom wraz z ogrodem i wirydarzem, do których dostęp zastrzeżony jest [...], a całość jest tak urządzona, by stanowiła materialne oddzielenie od zewnątrz. Inwestor - "B" sp. z o.o. w W. wnosiła o odmowę stwierdzenia nieważności. Powołała się na porozumienie zawarte między Klasztorem a "A" sp. z o.o. w K. (obecnym inwestorem), w którym uzgodniono, że z tarasu nie będzie możliwy widok na dziedziniec. Wskazywała też, że żądania Klasztoru zmierzają do uniemożliwienia korzystania z prawa własności, a zdaniem inwestora, sprawowania praktyk religijnych nie determinuje otoczenie architektoniczne.