Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 17 listopada 2015 r., sygn. II SA/Ol 649/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant referent Marta Kudła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2015 r. sprawy ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...], nr "[...]" w przedmiocie wykonania określonych czynności lub robót budowlanych I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej kwotę 757 zł (słownie: siedemset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 13 lutego 2014 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta "[...]" nakazał "[...]" , współwłaścicielom lokalu usługowego nr "[...]" w budynku przy "[...]", zwanych dalej "inwestorami", demontaż haków przeznaczonych do wykonywania ćwiczeń fizycznych, zamontowanych w stropie nad przedmiotowym lokalem w pomieszczeniach nr "[...]", w celu doprowadzenia obiektu budowlanego do stanu zgodnego z prawem.

Po rozpatrzeniu odwołań "[...]" Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowanego decyzją z dnia 11 marca 2014 r. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. Organ odwoławczy zakwestionował zarówno prawidłowość postępowania dowodowego przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji, jak i zakres nakazu doprowadzenia obiektu budowlanego do stanu poprzedniego. Zauważył, że podstawą do nakazania współwłaścicielom demontażu haków była powodowana ich użytkowaniem uciążliwość (hałas) w lokalu mieszkalnym zlokalizowanym wyżej. W aktach sprawy brak było jednak ustaleń organu w tym zakresie. W trakcie kontroli prowadzonych w lokalu usługowym nr "[...]" nie zbadano bowiem poziomu hałasu. Tym samym twierdzenie organu, iż przedmiotowych robót nie można zalegalizować ze względu na ich uciążliwość, należało uznać za subiektywne i nie potwierdzone dowodami. Ponadto podniósł, że z akt sprawy wynikało, że roboty budowlane wykonane w przedmiotowym lokalu polegały również na zmniejszeniu otworu drzwiowego przez ustawienie ścianki z ½ cegły ceramicznej, wobec czego nakazanie tylko i wyłącznie demontażu haków nie doprowadzi lokalu do stanu poprzedniego.